"Ben evleniyorum." dedi.Karşıma geçti ve bin yıldır sevdiğim adam bana evleniyorum dedi.Ben...? "Benimle evlen." olmayacak mıydı o ? Kaşlarım kalkmış farketmedim. Sırtım dikelmiş bilmeden. Vücudum dile gelmiş "hayır" diye haykırmış da, dilim laf söz edemedi iki kem bir kümden başka. Ellerimi şakaklarımdan saçlarıma kenetledim önce onu anımsıyorum... Dirseklerim masada, beyaz masa. Unutmam ha... Devam etmiş konuşmaya, miş diyorum çünkü ses söz duymadım ben o dakika itibariyle uğultudan başka... Konuşmasının sonlarında bir şaşkın bakışlarına odaklanmışım, bir de " anla ne olur, aşık oldum işte. Öyle elimde olmadan pat diye. Sen üzmek istemezdim, birşey demeyecek misin?" gibi zırvalar ilişti kulağıma... Zorla yüzüme bir gülümseme yerleştirdim, yüzüm küfrediyordu bana. Sesimi düzelttim. Rahatladı, sandalyesinde arkaya doğru hafifçe kendini bıraktı... Hayallerimi bıraktı... Düşmeyeyim diye tutunduğum el elimi bıraktı... "İki medeni insan gibi dostça ayrılalım ne olur." dedi, o an gülüşü en çirkin insan seçilmeliydim, "Medeniyetinizi sikeyim sevgilim." dedim.
