Zawgi
"အား ကြၽတ္ ကြၽတ္”
ေနေရာင္စူးစူးက မ်က္လံုးကိုအတင္းမရမက ထိုးေနသည္မို႔ ညကလိုက္ကာမပိတ္ပဲ အိပ္ခဲ့မိတာေနာင္တရသည္။ သို႔ေသာ္ျငား လက္ကနာရီ
ၾကည့္မိမွ သက္ျပင္းျခရသည္။ ၈နာရီေတာင္ထိုးေနေလ
ၿပီ။ အဖြဲ႔မႉးအခန္းၾကည့္မိေတာ့ ပံုမပ်က္အိပ္ေနေလသည္။ သူမေဘးကဘိုရာကလည္း
စာပြဲေပၚတြင္မလႈပ္မယွက္ျဖင့္သာ ေနေရာင္ထိုးရင္မေန
တတ္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားေၾကာင့္သာ ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ေဒါသထြက္ရသည္။
"ဘိုရာထေတာ့ အိမ္မဟုတ္ဘူး ရံုးမွာဆိုတာလည္းသတိ
ထားဦး အာ shit ဘိုရာထပါဟ”
စိတ္မ႐ွည္လွေသာသူမစိတ္ေၾကာင့္ ေဘးနားကေရခြက္
ျဖင့္မ်က္ႏွာျဖတ္ခနဲပက္လိုက္ေတာ့ ဘိုရာကအလန္႔တစ္
ၾကားငုတ္တုပ္ထထိုင္ေလသည္။
"အာ နန္းရည္ရာျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ ေစာက္ခြက္ေတြ
ဆိုကုန္ၿပီဟ လူလိုႏိႈးလည္း ႏိုးပါတယ္ဟ”
"ႏိႈးေနတာနင္မထေတာ့ စိတ္မ႐ွည္ေတာ့ဘူးေလ”
"ငါမွားတာေဟ့ ငါမွားတာ နင္နဲ႔နီးနီးမွာအိပ္မိတာကိုးက
ငါမွားတာ......ဟူး”
ဘိုရာတစ္ေယာက္ ေဒါသေတြၿမိဳသိပ္ကာ ထြက္သြားသည္မို႔ ေအာ္ဟစ္ရယ္ရင္းသာ toilet ထဲ
လိုက္လာမိသည္။အျမဲလိုလိုရံုးမွာထားတတ္တဲ့သြားပြတ္
တံနဲ႔သြားတိုက္ေဆးကိုဆြဲရင္းေပါ့။
"ငါ့မ်က္ခြက္ေတာ့ကုန္ပါၿပီဟာ အသားအရည္မ်ားေျခာက္ကပ္ေနေရာ အခုတေလာ
စကင္ေတာင္မကဲရဘူး ဟူး”
"နင္ကေတာ့ေလ ဘယ္သူေတြရမ်ား စကင္ကဲေနရလို႔
လည္းအတူတူနဲ႔အႏူႏူႀကီးပဲအကုန္ ဒီအမႈႀကီးၿပီးသြားရင္
ေတာ့ေသျခာၿပီ ငါတို႔ေခ်ာေမာမွာပါ အဲ့အခ်ိန္အားရင္အား
သြားမွာေလ”
"ေအားေနာ္”
မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ျခင္းအမႈကိုၿပီးစီးၿပီး ထြက္လာေတာ့ မနက္၇နာရီမွာလာထားသြားတဲ့ အေလာင္းနဲ႔ည၇နာရီလူသတ္သမားအေၾကာင္းကေတာ့
သတင္းေမႊးေနေလရဲ႕။ သက္ျပင္းသာခပ္ရဲ႕ရဲ႕ျခရင္း
ရံုးခန္းဆီျပန္လာမိေလသည္။ရံုးခန္းထဲမွာေတာ့အဖြဲ႔မႈး
အျပင္ခ်န္းမယ္ပါေရာက္လို႔ေလ။
