Third Person's POV
Dumating na ang araw ng libing ng Yeye ni Raven. Inilibing ito kung saan nakalibing rin ang mga parents ni Raven. Pagkatapos ng libing ay buong linggo nagkulong si Raven sa kuwarto niya at umiiyak. Walang magawa ang Manang at Manong driver ni Raven kundi bigyan lang muna siya ng panahon para unti unti niyang matanggap na wala na talaga ang Yeye niya.
---
Matapos ang isang linggo ng pagkakakulong sa kuwarto niya ay lumabas na siya.
"Anak" salubong ng manang niya sa kanya.
"Gutom ka na may naluto na ako"
"Anak nangangayayat kana. Magagalit ang Yeye mo niyan. Halika ka, kumain ka at bumawi ka ng lakas ha" sabi ni Manang at kinunan siya ng makakain niya.
"Kumain ka kailangan mo iyan" sabi ni Manong driver niya. Umiyak si Raven.
"Salamat at andiyan parin kayo" niyakap siya sa Manong at Manang niya.
"Andito lang talaga kami para sa iyo" sabi ni Manong niya na mas napaiyak sa kanya.
-------------
"I give up. I will go home" sabi ni Spencer.
"Ano? Hindi pwede may pupuntahan pa tayu"
"Kung gusto mo sige ikaw nalang ang pumunta at ano na naman? Wala na naman. Nag aaksaya lang tayu eh"
"Effort ang tawag doon di pag aaksaya. Mabuti ka kasi dahil may babalikan ka. Eh ako, alam mo ba na sukong-suko na rin ako pero mahal ko siya eh kaya kinakaya ko parin" umiiyak na sabi ni Dianne.
Tumalikod si Spencer at bumuntong hininga. Nakapamulsa siya at nakapa niya ang cellphone niya. He turn it on at bumulaga ang wallpaper niya na silang dalawa ng asawa niya nung kasal nila.
"I really do miss you Hon" sambit niya. May unread message siya at binasa niya ito.
Taiwanese Businessman Mr. Luwan Xiang is now confirmally dead. Took after 1 year of finding his body after the Car bombing accident happened in Russia. One of his bodyguard is luckily alive but still in the hospital for causing a stage 2 burn degree and had also a bone injury in his right foot.
Napatingin siya sa mga na receive niyang mga missed calls. Puro kay Raven ito at may napansin siyang tawag ni Raven. Tinignan niya ang date at time. Napaisip siya ng mabuti. At doon naalala na niya.
"DIANNE. DIANNNE....." Sigaw niyang patawag kay Dianne.
"NUNG PINAKIALAMAN MO BA ANG CELLPHONE KO. ANG ASAWA KO BA ANG TUMAWAG NUNG ORAS NA IYON? ANO SAGOT!" Sigaw ni Spencer.
"O-oo----"
"BAT DI MO SINABI SA AKIN?"
"Akala ko kasi nakapag usap kayo non. Wala pala".
"BULLSHIT NAMAN DIANNE OO." Bulyaw niya. Nagulat si Dianne.
"WALA NA. I'M DONE IN THIS BULLSHIT. UUWI NA TALAGA AKO" at naglakad na si Spencer.
"Spencer may pupuntahan pa tayu remember. Iiwan mo ako dito?" Sabi ni Dianne habang hinahabol niya si Spencer.
"I TOLD YOU. IF YOU WANT TO GO THERE THEN SEARCH FOR HIM. BUT ME, I WILL GO HOME"
