Kendimden geçtim, senden asla...

42. Sıkıntılar

Yamaç arkadan Efsuna sarılarak gelmişti.

- Yamaç : Beğendin mi hediye mi ?
- Efsun : Evet beğendim. Çocuklarla mı yaptın ?
- Yamaç : Evet onlara bir sözüm vardı. Onlara bir Efsun yapacağımı söylemiştim.
- Efsun : deli...

Yamaç Efsun'u dudağından öpmüştü.

- Yamaç : Efsun ben Salih'e ulaşamıyorum. O yüzden biraz dolaşacağım telefon çektiği yerde onu aramam lazım. Sanırım bir takım sıkıntılar var. Dün onu aradım ama konuşamadık, telefonu çekmiyordu. Şansımı deniycem.
- Efsun : Tamam Yamaç.
- Yamaç : oldu o zaman görüşürüz.
- Efsun : Görüşürüz.

~

Yamaç Salih'i aramıştı ama ulaşamıyordu. Halen telefonu çekmiyordu. Bir yarım saat sonra otele ulaşmıştı. Odaya çıktığında Efsun ortada yoktu resepsiyona sormuştu ama kimse efsun'u fark etmemişti. Anahtarı da vermemişti odanın. Yamaç etrafa bakmıştı ama halen Efsun'dan bir iz yoktu. Efsun nerede olabilirdi ki ?

~

Umut'un hayati tehlikesi devam ediyordu. Nehir perişan bir haldeydi. Öyle ki delirmişti. Bebeğinin öldüğüne inanmıştı. Kim ona ne derse de dinlemiyordu artık. Duymuyordu.

Cumali Kulkan'ı bulamamıştı. Yer yarılmış ortada kaybolmuş gibiydi...
Bütün aile hastanede seferber olmuştu. Hem Nehir için hem Umut için. Bekleyiş çoktan başlamıstı.

~

- Sultan : Saadet bir Nehir'e baksana. Sanırım bu sefer ilaçlar etki yaptı kaç saatir uyuyor.
- Saadet : peki tamam

Bir kaç dakika sonra Saadet yanına gelmişti, panik içinde.

- Sultan : ne var Saadet ?
- Saadet : Nehir ortalarda yok...

~

Nehir hastaneden kimseye aldırış etmeden çıkıp akıl hastanesinin yolunu almıştı.
Akıl hastanesine vardığında kendine bir oda "seçip" yerlerşmişti.

Delirmişti. Umut'un öldüğüne inanmıştı bir kere...
Yataktan çarşafı alıp tavan'a asmıştı. Son kez cama bakmıştı.

"Artık hiç bir ışık yok farkındayım..."
Hava soğuk ve gri'ydi. Aklına mazisinde kalan bir takım hatıralar vardı. Artık çok geçti. Geçmişe ne dönebilirdi ne de geleceğini değiştirebilirdi. Öyle düşünüyordu.

"Artık Umut yok..."
Kimse burada oğlundan mı yoksa umutlardan mı bahsettiğini çözemezdi... Onun için zaman durmuştu.

Nehir kendi canına kıymıştı.