Bendis ve Eresbos

50.SINANMAK

Helooo!!

Her cuma yeni bölüm gelecek. Şimdiden atmak istedim^^

İYİ OKUMALAR♥️

Bu hastalık başka vakayı ararken tesadüf bulunan birşeymiş. Benim ki de öyleydi. Birşey ararken buna rastlamıştık.

***

Holdinge yakın petrole arabamı park edip lavaboya doğru ilerledim.

Çantamdaki kapatıcıyı gözlerimin altına sürerek ağladığımın belli olmamasını sağladım.

Tekrar arabaya binerek kısa sürede holdinge geldim. Mahirin arabası yoktu. Acaba holdingde değil mi? Arabayı park edip içeri girdim. Asansörü beklerken Leylayı arayıp kulaklığımı taktım.

"Buyrun Azra Hanım."

"Leyla ben koleksiyon isimlerine evde bakıcam. Birinci kata gel. Çizimcilerle toplantı yapacağız." Dedim hızlı konuşarak.

"Hemen Azra Hanım." Dediğini duyduğumda kapatarak gelen asansöre bindim.

Leyla da geldiğinde beni fark etmeyip harıl harıl çalışan arkadaşlara bağırarak

"Evet." Dedim. Bütün bakışlar beni bulduğunda

"Arkadaşlar. Bu kadar kişiyle toplantı yapmam mümkün olmayacağı için size birkaç şey söyleyip, sorularınızı yanıtlayacağım." Dedim.

Çıkış saatinin yaklaştığını fark ettiğimde

"Başka sorunuz yoksa, toparlanabilirsiniz." Dedim.

"Teşekkür ederiz Azra Hanım." Gibi sesler duyduğumda kafamı sallayarak asansöre ilerledim.

"Leyla, sen çıkabilirsin. Bende koleksiyonları alıp, odamı toparlayıp çıkıcam."

"Azra Hanım, ben size sormadan odanızı toparlamıştım. Ferit bey sadece toplantıya geleceğinizi söyleyince hazır olsun diye koleksiyon dosyalarını da hazırlatmıştım." Dediğinde

"Tamam. Çağla holdingde mi?" Dedim asansöre binerek.

"Evet Azra hanım."

"Tamam. Sen gidebilirsin." Diyip asansörden indim.

Odama ilerlerken Mahirin odasında olmadığını fark ettim. Çağlayı odasında görünce hemen koleksiyon dosyalarını alıp Çağlanın odasına ilerledim.

Ya çok dalgındı. O yüzden geldiğimi fark etmemişti. Ya da bana kırgındı.

"Çağla hadi, çıkalım artık." Dememle istifini bozmadan

"Sen çık." Dedi.

"Sen?" Dedim. Hala istifini bozmadan konuştu.

"Gerçekten ilgilendiriyor mu ne yapacağım." Dediğinde kalbimde sızı hissettim. Haklıydı. Ama ne kadar haklı olsa da ben bu haldeyken böyle davranmaya hakkı yoktu.

"Haklısın, ama böyle davrandığın için pişman olacaksın. Ben o zaman da yanında olucam." Diyerek kötü olduğumu ve yanım da olmadığını söylemek istedim. Onu arkamda bırakıp Mahirin odasından çıkan Buğrayı gördüm. Buna şaşırırken baktığım kişinin Mahir olduğunu anladım. Ona baktığımı görmesiyle kaşları çatıldı.

Gözlerimi kaçırıp asansöre ilerledim.

Hastalık gittikçe beni yoruyordu. Hastalığım hakkında birşey bilmediğim zaman yani randevudan önceki günler önemsemediğim için sadece baş ağrısı hastalığı hatırlarıyordu. Ama şimdi bu belirtiler fazla yıpratıyordu.