DENİZ KIZI

Bitmeyen Hayaller

Çok güneşli bir havada bir bank bulup oturdu ve şöyle düşünmeye başladı. Belkide sadece benim gibi özleyen çoktur belkide benim gibi üşüyen ve benim gibi büyüyen. Çok kişi vardır. Ben herkesin düşündüğü korkak sessiz biri olmamam gerekir. Ben onlar gibi değilim. Benim hislerim güvensizliğe izin vermiyor her insana güvenmek benim haddimde değil. Benim bir hayalim var büyüdün artık diyerek kendini küçük küçük cesaretlendirdi ve olduğu yerden bir anda fırladı. Bu güzel günü iyi geçiricem diyerek yola koyuldu ilk defa kendini bir konuda idare edebildi. Yolda yürürken etrafına bakıp  bu dünyaya ilk defa gelmiş gibi herşeye gülüyordu.

Seviyordu bu hayatı ama çok üzülüyordu kendine çünkü her insan bir kanadın altına girebiliyordu. Ama kendisi hiç başaramamıştı bundan dolayı kendinden utanıyordu başını öne eğdi tekrar üzülmeye başladı. Gözünden bir yaş süzülü verdi. Kendini sıktı ağlamamak için tekrar cesaretlendirmeyi denedi. Ama başaramadı bu kez ve vazgeçti bir anda herşeyden kafasını kaldırdı biraz yürüdü tekrar aşağı indirdi ve bir anda birşeye çarptı ve çok korktu içinden şöyle geçirdi.
Aferim bana yine önüne bakmadım yine çarptım tabelaya bari başka birşey olsun diyerek kaldırdı kafasını.
Merhaba dedi bir ses özür diledi ve elini uzattı ben Eftal  kız utana sıkıla merhaba ben Kader  dedi ve özür diledi. Üzgünüm yürürken önüme bakmadım benim hatam diyerek tekrar içine kapandı.
Eftal: kader hanım sizin için bir mahsuru yoksa sizi tanımak isterim.
Kader hayır olmaz diyerek uzaklaştı hemen yanından koşarak kaçtı küçük bir kız çocuğun elindeki oyuncağı almışlar gibi 
Evine doğru koşmaya başladı nefes nefese evine vardı ve odasına koştu hemen  yatağına uzandı ve şöyle düşündü.
Keşke başka birşey isteseydim tabela yerine duvarda olabilirdi  peki bu eftal denen çocuk beni takip ettiyse  kalktı ve penceresinden izledi dışarıyı kimse yoktu  ohh diye rahatladı. Ama içi kıpır kıpırdı kendide bir anlam vermiyordu buna
Ertesi gün tekrar aynı yere gitti ama bu sefer ordan geçmedi sadece bekledi.
Saatler geçti ve tekrar tekrar bekledi. Tam vazgeçecek ki bir anda eftalin kaldırım kenarında yürüdüğünü gördü ve takip etmeye başladı. Amacı evini öğrenmekti sadece sokaktan sokağa geçtiler.

Kader  tıpkı polisiye filimlerinde ki gibi takip ediyordu Eftalinl bir kırtasiyeye girdiğini gören  kader onu hemen karşı banka nın yanında ki küçük bir marketin kapısından izlemeye başladı  eftal dışarı çıktı elinde bir poşetle Kader tekrar takibe başladı. Eftal bir sağ sokak bir sol sokak yaptı ve bir anda kayboldu kader sokaklara girdi fakat hiç bir yerde yoktu arkasını döndü ve tam karşısında buldu

Eftal gülerek birini mi arıyorsun dedi  Kaderin yüzü kızardı hemen
Kader yok ya teyzem burda oturuyor onu görmeye geldim diyerek işten sıyrılmaya çalıştı eftal fazla zorlamadan peki iyi günler diyerek yanından ayrıldı
Kader de dayanamayıp sen beni mi takip ediyorsun dedi eftal arkasını dönüp hayır ben burda oturuyorum neden takip edeyim ki seni diyerek devam etti yürümeye kaderde peşinden gidiyordu sebebini bilmeden eftal istersen gel benimle sana bir kahve ısmarlıyayım ve birlikte bir  arkadaşlığı mız başlasın kader reddetti ben senin bildiğin kızlardan değilim haddini bil diyerek sert çıktı eftale sakin ol tamam özür dilerim ben öyle demek istemedim dedi ve uzaklaştı kızdan kader yüzünün düştüğünü görünce ama şöyle yapabiliriz yarın ilk tanıştığımız yerde saat 3 te orda ol  diyerek yavaş yavaş uzaklaşmaya başladı eftalin yanından
Eftal tabi ki neden olmasın yarın 3 te orda olacağım dedi ve evlere dağıldılar.