☆
Zamanla geçiyor sözüne asla inanmadım. Geçmiyor. Ama bir şeyler değişebiliyordu. Hazar içinde öyle oldu. Kendini harabe bir bedenin içinde hissetmiyordu artık. Yaşadığı onca şey ona dibi gösterirken o hep dimdik durdu. Çünkü biliyordu düşerse ayağı kalkamayacağını biliyordu. Onun dünyasının gökyüzü hep karanlıktı. Gökkuşağı bile siyah giyer. Ama bir aydınlık buldu gibi hissediyordu ve bu ona iyi gelmişti.
Hazar şirkete geldiği gibi odasında çalışmaya başladı. Dağ evinden geleli 3 gün olmuştu. Onun için oldukça güzel geçmişti. Ilk defa bir kadına duygularını açıkça söylerken tuhaf hissetti. Kapattığı kalbini Azra yeniden açmıştı. Ona bekleyeceğini söyledi üzerinde baskı kurmak istemiyordu . Evin içinde onu görünce utanması , kaçmaya çalışması onu gülümsetirken onun varlığı ona hiç olmadığı kadar iyi geliyordu.
Hazar o kadar dalmıştı ki kapının çaldığını bile farketmedi. Kapı açılınca içeri Bora girdi.
"Eee çıkmıyor muyuz?" Diye bir soru yönettiğinde Hazar'ın kafası karıştı.
"Nereye?"
"Unutmuş olamazsın" dediğinde Hazar'ı inceledi. "Bu aralar kafan yerinde değil gibi. Bir şey mi oldu?"dedikten sonra Hazar'a gözlerini kısarak baktı. Genelde planlı programlı çalışan o olurdu ama bunu unutması oldukça tuhafına gitti.
"Hayır. Unutmuş olmaz mıyım?"Derken onu bir robot olarak gördüğüne kızsada hak veriyordu. Çünkü böyle olmayı kendi seçmişti.
"İmkanı yok. Sen Hazar'sın herşeyin dakik senin" Bora'nın hayretle bakan gözleri değişmezken Hazar'ı o kadar iyi tanıyordu ki en ufak bir şeyde hemen anlardı. Yanlız bu hareketi Hazar'ın pek hoşuna gitmedi.
"Nereye gidicez?" sert ses tonuyla konuşması Bora'nın geri adım atmasına sebep olurken kendini düzelterek masasın yanındaki koltukla oturdu
"Hani girdigimiz şu büyük ihale varya. Son ikiye biz ve esrarengiz biri kalmıştı hani telefon etti bizimle buluşmak istiyor. Adresi attı. Hadi gidelim..." diye açıklayınca hatırlamıştı Hazar ama hala aklında soru işareti vardı.
"Niye biz onun ayağına gidiyoruz? O gelsin buraya" aklına yatmıyordu böyle bir buluşma. Bu kadar gizemli olması altında birşey yatıyor gibi hissetti.
"O adamın yüzünü kimse görmemiş. Hem boşver takılma buna. Bu ihale şirket için çok önemli. Bunu geri tepemeyiz" Bora heycanla konuşurken sabırsızdı ihaleyi kazanmayı o kadar çok istiyordu ki düşünmesini engelliyordu. Düşünmeden hareket ediyordu ve bu hiç iyi birşey değildi.
"İyi de neden buluşcaz?Ne için?"diye tekrar sordu. Mantıklı bir cevap bekliyordu.
"Gidip öğrenelim işte. Ne istiyormuş bizden. Hem belki ihaleden vazgeçiririz" dediğinde Hazar ona gözlerini devirmeden edemedi.
"Bora bu işten anlamıyorsun dimi"
"Anlayan biri olarak gel işte. İki kişi daha kuvvetli oluruz. Hem benim ikna becerimi biliyorsun"Hazar ona umutsuz vaka gözüyle bakarken ne karar vereceğini bilmiyordu.
"Şu işe yaramayan"
"Kalbimi kırıyorsun ama"
"İyi gidelim bakalım. Kimmiş şu esrarengiz adam öğrenelim"dediğinde her ne kadar gitmek istemesede o da merak etmişti. Onu bu kadar esrarengiz yapan şeyi. Bu kadar gizemli olması dikkatini çekmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRILDI GÖKYÜZÜM
Ficção AdolescenteAcı çeken bir adam... Ona benzeyen bir kadın... Kaderin onları karşılaştırdığı yer... Adam o gün hep yapmak istediği şeyi bir başkasının yaptığını gördü. Hemde gözleri önünde... Bir kız atlamak için gözlerini kapattı. "Korkak..." Adam sadece bu keli...
