strawberry lip balm | nomin.

!¡4¡!

Bugün okulumuzda voleybol maçı vardı. Başka okuldan bir takım gelip bizim okulun takımı ile yarışacaklardı. Jeno, Haechan ve Renjun de maça çıkacak takımdandı. Bu yüzden bende gitmeye karar vermiştim. Zaten bizim okulumuzun spor salonunda olacağı için maçı izlememe engel olacak bir durum yoktu. Okul çıkışında olacaktı ve büyük ihtimalle birçok kişi izlemeye gelecekti.

Onları önden izlemek istediğim için son dersten kaçmıştım. Yani pek kaçmak denemezdi aslında. Zaten beden dersiydi ve ben iyi hissetmediğimi söyleyerek bahçeye çıkmamış ve spor salonunda beni kimsenin göremeyeceği bir köşeye geçmiştim. Az bir zaman kaldığında kalkıp önlerden bir yere oturacaktım.

Maçın başlamasına 20 dakika kalmıştı ve ufaktan ufaktan öğrenciler gelmeye başlıyordu. Bende hemen yerimden kalktım ve önlerden bir yere oturup ısınma hareketleri yapan Jenoları izlemeye başladım. Yaklaşık 5 dakika sonra öteki okulun takımı da gelmiş ve bizimkilerle selamlaşıp ısınmaya başlamışlardı. Daha önce de birçok kez bu takımla bizim okulun takımı maça çıkmıştı. Hepsini de izlemiştim. Bir çocuk vardı o takımdan, ikide bir bana bakıp duran. Her maç sonrasında benimle sanki konuşacak bir şeyleri varmış da konuşamayan bir çocuk. O da bugün buradaydı ve bana baktığını hissedebiliyordum.

Bana bakan tek kişi o değildi aslında. Jeno'nun da gözleri üstümdeydi ve ben bunu da hissedebiliyordum. Zaten onların ısınmalarını izlediğim için arada bir göz göze geliyorduk. Tam telefonumu çıkartıp saate bakacaktım ki birden salonun içine bir sürü öğrenci doluştu. İşte o zaman"İyi ki de erken gelmişim." dedim. Yoksa oturacak yer kesinlikle bulamayacaktım.

Ancak çok kısa bir süre sonra sorun geç gelseydim oturacak yer bulamayacak olmamdan çıkıp oturduğum yere gelmişti. 2 hafta önce kulaklığımı kulağımdan çıkartıp bana hakaret eden çocuk yüzündeki şeytani sırıtışı ile beraber gelip tam dibime oturmuştu. Tanımadığım ve nefret ettiğim insanlarla temas kurmaktan nefret ederdim. O da bunu biliyor olacak ki dibime dibime giriyor, beni sıkıştırıyordu. Şerefsiz bunu bilerek yapıyordu. Kaos istiyordu. Kavga istiyordu. Tüm okulun önünde onunla dövüşmemi istiyordu. Kalkıp başka yere de gidemiyordum. Çünkü her yer doluydu ve ben bu maçı izlemek istiyordum. Bunun için sabretmeliydim. Elbet benim bir tepki vermediğimi görünce bunu yapmaktan vazgeçecekti.

Hayır, vazgeçmiyordu. Maçın başlamasına az kalmıştı ve ben maçtan önce bu çocuk ile kavga etmek istemiyordum. Sabrediyordum ama benim de bir sınırım vardı. O sınırın aşılmasına az bir zaman kala salağın telefonuna bir bildirim gelmişti. Bu onun kalkıp gitmesine neden olmuştu. Rahatlamıştım. Derin bir nefes alıp verdim ve maçı izlemeye başladım.

••••••••••••••••••••

Tahmin de edebileceğiniz üzere maçı bizim okul kazanmıştı. Çok gururluydum. Neden bilmiyorum ama yoğun bir sevinç vardı içimde. Jeno'yu böyle gülümserken görmek... Mükemmel bir gülümsemesi vardı... Böyle gözleri kısılırdı, şirin bir hal alırdı. Çok severdim onun gülüşünü.

Bir süre sonra kendime geldiğimde salak gibi Jeno'yu izlediğimi farkettim. Hemen alnıma vurdum ve yerimden kalktım. Ne olmuştu bana? Neden onu öyle izlemiştim ki? Beni nasıl bu kadar etkilemişti? Niye? Olmamalıydı. Böyle olmaması gerekirdi. Ondan uzak durmalıydım. Ama görünüşe bakılırsa bu pek de mümkün değildi. Spor salonunun kapısından çıkacakken üçü beraber gelip onlarla arkadaş olmamı teklif etmeselerdi belki mümkün olabilirdi. Ama o her görüşümde hayran kaldığım Jeno, karşımda böyle dururken ben onlara "Hayır." diyebilir miydim? Sizi bilmem ama ben o sırada babamı unutmuş, çoktan onlara gülümsememi sunup "Neden olmasın ki?" demiştim bile.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
No ilham nonono(｡•́︿•̀｡)

!¡Daima NCT ile kalın¡!

💚💚💚