Fukushū

Prologue

Isang malamig na simoy ng hangin. Ang bumabalot sa dalampasigan. Gamit Ang suot Kong jacket ay kulang pa.upang maibsan Ang lamig na aking  nadarama.

"Kay gandang tanawin"Yan lamang ang aking nasabi sa magandang tanawin na ito. Ngunit sa kabila ng tanawin Hindi parin nawawalan Ang dahilan Kung bakit ako narito.

Ang pag takas sa problem.

Mahina akong napatawa sa aking naisip. Yun ngaba ang dahilan Kung bakit narito ako? pero Ang katanungan sa aking isipan ay saglit na nawala ng maalala Ang syang puno't dulo Kaya ako narito. Dahil sa aking madrastang sakim sa pera na syang lahat Ng may gawi Ng paghihirap ko.Isang butil Ng luha Ang pumatak Mula sa aking mata. Napatawa ako Ng mapait ng maisip na  .

Ano ngaba ang Kaya ko? E sarili ko ngang pamilya pinagtabuyan ako? At Ang nag-iisang lalaking PINAGKATIWALAAN KO AT MAHAL Ko ay nagawa akong lokohin at pinagpalit sa half sister ko dahil Wala na raw akong silbi! Dahil Wala na akong pera! Hindi raw bagay Ang isang hampas lupang kagaya ko sa kanila....

Muli Ang isang butil na kanina Lang na luha ko ay dumami at sunod sunod na pumatak.ang sakit na isipin na Ang pamilya mo ay kalaban mo. Doon palang Hindi ko na Kaya,paano pa Kaya Kung Ang Mahal mo na Ang nasabit. Mahirap-mahirap  para akong tinutusok ng libo-libong karayom sa aking dibdib.ngunit ano ngaba ang magagawa ko? Isang hamak na babae Lang Naman ako.isang babaeng mahina at walang kahit na ano.lalo't pa Ang nag-iisang kakampi ko ay pinatay Ng madrastang ko ngayun.

Ina...

Ipinikit ko Ang aking mga mata.at Doon inalala lahat Ng masasayang memorya nung buhay pa Ang aking ina ang mga yakap niyang Hindi ko malilimutan. Ang pagtanggol sa akin sa lahat Ng oras. At Ang pagiging mabuti niyang ina sa aming magkakapatid nung sya  ay nabubuhay pa. Kung saan masaya kami at walang iniintinding problema Kung saan itinuturing pa nila akong Prinsesa.lahat tandang-tanda ko pa Mula pagkabata hanggang sa mga nangyari at sa pagkamatay ni ina.

Muli heto nanaman ako.kung saan walang tigil Ang aking pagluha.matapos Ng ilang sandali dahan-dahan Kong idinilat Ang aking mga mata at pagkuwa'y  tumingala sa langit at matapos ngumiti ako. Ngumiti akk ng natural Yung walang halong pait at peke. Yung totoong ngiti. Makalipas Ang isang mahabang  sandali ay bumulong ako sa hangin.

"Mag babayad sila. Sisiguraduhin ko na mahahanap ko Ang hustisya.na para saiyo ina.. pinapangako ko yan......masisiguro ko na mag babayad Ang lahat Ng sumira sa pamilya natin. Pangako ko Yan ina....."matapos Kong sabihin yon ay tumalikod na ako at nagsimula Ng maglakad na pinagiisipan na Kung paano ako makakaganti.

Sisiguraduhin Kong magbabayad sila. At lahat Ng ginawa nila saatin ay babalik sa kanila~~~

.

.

.

.

~ashite imasu