Black Love {Dramione Fanfiction}

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: Part 17

Μάρκους & Αστόρια

Έχω φτάσει έξω από το πατρικό μου σπίτι και μπορώ να ακούσω τις φωνές του πατέρα μου. Φωνάζει στην μητέρα μου να βάλει λίγα ρούχα στην βαλίτσα ώστε να εξαφανιστούν από εδώ. Γελάω και κοιτάζω την Αστόρια που βρίσκεται δίπλα μου.

"Εσύ δεν θα σκοτώσεις κανέναν. Θα με βοηθήσεις μόνο με το να εξαφανίσουμε τα πτώματα τους." της λέω και με κοιτάζει με τα μάτια της αρκετά τρομοκρατημένα

"Δεν πιστεύω να το μετάνιωσες;" ρωτάω πριν αρχίσω να κατευθύνομαι προς την πόρτα

"Όχι, δεν μετάνιωσα κάτι." απαντάει και την πλησιάζω. Ακουμπάω το δεξί μου χέρι στο μάγουλο της και με το άλλο κάνω πίσω τα μαλλιά της. Χαμογελάω ενώ κοιταζόμαστε στα μάτια και στη συνέχεια πιάνω το χέρι της.

"Δεν με ακούς; Έρχεται εδώ για να σε σκοτώσει! Δεν είναι καν ο γιος σου που ήξερες! Μόνο σκοτάδι υπάρχει μέσα του!" ακούω τον πατέρα μου να φωνάζει στην μητέρα μου καθώς έχω φτάσει έξω από την πόρτα. Σηκώνω το χέρι μου ψηλά και με ένα ξόρκι που φωνάζω ανοίγω την πόρτα με δύναμη. Μπαίνω μέσα στο σπίτι μαζί με την Αστόρια και οι δυο μου γονείς με κοιτούν τρομοκρατημένη.

"Μάρκους." λέει η μητέρα μου και την κοιτάζω

"Γεια σου, μητέρα." απαντάω και πλησιάζω περισσότερο κοντά τους

"Γιατί το κάνεις αυτό; Τι σου συνέβει; Γιατί διάλεξες αυτόν τον δρόμο;" κάνει τόσες πολλές ερωτήσεις που δεν μπορώ να την ακούω άλλο

"Δεν ξέρω, ίσως φταίνε οι καταστάσεις που ζούσα μέσα σε αυτό το σπίτι. Ίσως δεν μου έδωσες αρκετή αγάπη που χρειαζόμουν ή ακόμα μπορεί να φταίει και ο μεθυσμένος πατέρας μου που δεν ένιωσα ποτέ αγάπη." λέω οργισμένος ενώ ο πατέρας μου πάει να μπει μπροστά. Σηκώνω το χέρι μου ψηλά και τον πετάω στον τοίχο με αποτέλεσμα να χτυπήσει στην πλάτη του. Η μητέρα μου φωνάζει από φόβο.

"Μάρκους, σε παρακαλώ σταμάτα! Είμαι η μητέρα σου, είσαι ο γιος μου. Σ'αγαπάω!" λέει με λυγμούς και κοιτάζω κάτω γελώντας

"Είναι πολύ αργά για εμένα, μητέρα." λέω καθώς σηκώνω ξανά το χέρι μου προς τον πατέρα μου. Τον σηκώνω ψηλά και λέγοντας ένα σκοτεινό ξόρκι από μέσα μου καταφέρνω να τον κάνω να νιώθει ότι πνίγεται. Η μητέρα μου φωνάζει να σταματήσω όμως δεν την ακούω. Τον κοιτάζω στα μάτια μέχρι να σταματήσει να αναπνέει. Πριν αφήσει την τελευταία του πνοή με κοιτάει στα μάτια και δακρύζει. Τον αφήνω κάτω νεκρό και η μητέρα μου τρέχει για να σωθεί.