ᗩᗰᗩᖇᗩ

2

Adam tekrar konuşmaya başladı,

- Böyle bir şeye karar veren çok az insan var.

Ağzımı açıp kekelemem için dua ederken,

-Kimsiniz?

Cevap verme tenezzülün de bile bulunmadan arkasında ki kanatlarını yaydı ve,

- Benim adım Ralph.

Ormandan bir kadın ve erkek çıktı. Arkalarında, neşeyle zıplayarak garip bir hayvan atladı. Melek gibi bembeyaz giyinen bembeyaz kanatları ve sarı saçları olan kadın konuştu

- Ah, ne güzel bir kız! Testi geçtin, tebrik ederim tatlım.

Ben şaşkınlıkla kadına bakarken yanında ki erkeğe gözüm kaydı. Erkek sessizdi, bana değerlendirici bir bakış attı. Sonunda konuşmaya karar verip

- Neler oluyor? Öldüm mü?, diye tedirgince bir soru sordum.

Adının Ralph olduğunu öğrendiğim adam "Çok hızlı" diye beni yanıtladı. Düşünce kendi başına ortaya çıktı, ama bütün benliğim ona karşı çıktı. Kadın sakinleştirmek için bana dokundu. Panik azalmaya başladı. Eli daha sıkı sıktı, gözlerimin içine baktı ve konuştu,

-Benim adım Cardelia. Bu da Jeff.

Erkek sessizce başını salladı, bana bakmaya devam etti. "Neler olduğunu bilmek istiyorum!" diye bağırdım. Bir ses haykırdı. Ralph'ın sırıtışı ve Jeff'in gergin sessizliği beni rahatsız etti. Dayanamayıp "Siz kimsiniz, cevap verin bana!" diye çığırdım.

- Vahşi bir huyun var, değil mi? diye sordu Cardelia, ve devam etti " Anlıyorum, bunu kabul etmek zor ama gerçekten öldün." diye belirtti. Ralph

-Bu kadar ön sevişme yeter, Cardelia. Ölümden sonra herkes testi geçer. Senin gibi, bir çok insan ormanın derinliklerine gidip bir deniz ejderhasıyla tanışıyor." Cardelia " Adı Fyr." diye tanıttı. Ejderha "FYR!" diye bağırınca korkudan titredim.

Ralph " Ama herkese boyun eğmez, herkesi eşit olarak kabul etmez. Bu durumda, kaderleri ejderhanın keskin dişlerinden ölümdür. O zaman cehennemde ya da cennette yollarına devam ediyorlar." deyince tüylerimin dikleştiğini hissettim. Ama Cardelia sana eğildi! "Sen seçilmiş kişisin! Jeff gibi." dedikten sonra Jeff'i arkadan biraz itti, ama o başını hafifçe salladı, beni yarı eğik kirpiklerinin altından izledi. Şaşkınca onlara bakıp "Bu ne anlama geliyor?" diye sordum.

Ralp oradan konuşmaya atladı "Seçilmiş kişilere melekler ve şeytanlar okuluna girmeyi teklif ediyoruz. Bu okul bizim ve sizin dünyanız çok önemli. Zaman zaman insanların iyi ya da kötü bir yola girmelerine, doğru ya da yanlış bir karar vermelerine, yardımcı olmak için yere ineceksin" diye konuştu Ralph. İçimden "Tanrım ben çıldırdım mı, yoksa bu gerçekten yaşanıyor mu?"

Cardelia, sanki endişemi hissediyormuş gibi bana tekrar dokundu, " Güç kazanacaksın, ölümsüzlüğe farklı bakacaksın. Perspektiflerin olacak." diye konuştu. Jeff'in gülümsediğini gördüm. Bu çocuk gülmeyi biliyor muydu cidden?

Gökyüzü titredi, su sanki yer çekimine yenik düştüğü gibi bir saniyeliğine yere çakıldı, ama sonra tekrar yukarı doğru süründü. "Zaman. Karar verme zamanı." diye söylendi Ralph. Göz devirip karşılık verdi. " Bir cevap bekliyorsunuz. Anlamadığım şeye nasıl cevap vereyim?" ama Cardelia gözlerimde bir şey buldu aniden geri döndü ve Ralph'a başını salladı " O hazır."

Ralph sırtıma vurdu. Dizlerimin üstüne düştüm, gözlerimden yaşlar dökülüyordu. Keskin bir ağrı omuzumu saplandı. Çığlık attım ve sonra hemen sustum, kendi çığlığımdan korktum. Jeff bakışlarımla buluşmak için önüme çömeldi "Hepimiz bundan geçiyoruz. ş-ş-ş.. Nefes al." Acılarımı almaya çalışıyormuş gibi gözlerimin içine bakıyordu. Ama acı büyüdü. Cildimin yırtıldığını, içimde titreyen ve dışarı çıkmak isteyen bir şey hissettim. "Bırak onları! Özgürlüğü hissetmeliler!" diye bağırdı Cardelia. Jeff " Rahatla kendini uçurmana izin ver." diye fısıladı. Başımı kaldırdım ve ona baktım. Yüzü sakin, odaklanmıştı. Bakışları sıkıca bastırılmış dudaklarıma yerleşene kadar beni inceledi... Birden çığlık attım.

Sağır bir ses ve sonra bir çırpış vardı. Ağrı geçti, geriye sadece sırtımda ağrıyan bir vuruş kaldı. Arkamı döndüm ve dondum.