Annemin Yeni Kızı +18

İstenmemek.

Kahraman bakış açısı /Eva 🖋️

"Kerem" diye mırıldandım. İsminin dudaklarımdan dökülmesiyle Çağdaş omzumu tuttu.

"Oo ilk günden arkadaş da mı edindin?"

"Git buradan Çağdaş" diyerek Çağdaş'ı  ittim ve duvarın arasına sıkışan bedenimi kurtararak hızla okul kapısına doğru ilerlemeye başladım. O saniyelerde Kerem de elleri cebinde  ve yüzünde alaycı bir ifadeyle bize doğru yürüyordu. Neden buradaydı? Neden ıslık çalmıştı ve niye bize bakıyordu? Göz göze gelmemizle "Geç okula" diyerek başını sağa doğru eğip okulu gösterdi. Bana emir vermişti. Ben Kerem'in burada olmasının ve Emir kipiyle konuşmasının şaşkınlığını yaşarken o sırada Çağdaş "Lan!" diye bağırarak hızla yürümeye başladı. Henüz ne olduğunu dahi anlayamadan Keremin beyaz gömleğinin yakalarına yapışıpmış ve bağırmaya başlamıştı.

"Kimsin lan sen?"

"Çek elini kolunu sikerim senin"

"Hadi sik bakıyım nasıl sikiyorsun şerefsiz!"

"Durun!" diyerek Çağdaş'ı tuttum. Birbirlerinin yakalarına yapmışlardı ve ikiside öfkeli gözlerle birbirlerine bakıyorlardı. Çağdaş "Bırak Eva!" diye kükredi. "Bırakmam defol git burdan artık!" diyerek cırladım. Okulumun ilk gününü mahfetmiş, halada ediyordu. "Artık git istemiyorum anlamıyor musun?!" diyerek tekrar cırladım. Nefes nefese kalmış, boğazım kurumuştu. O esnada Kerem, Çağdaş'ın boğazını kavrayarak sıktı ve bir anlık hamleyle savurdu. İşte şimdi  Çağdaş' ın koca bedeni sümük gibi asfaltın üzerine serilmişti! Yaşadığım adrenalinden kalbim deli gibi çarpıyor, kalbimin çarpıntısı adeta midemi yumrukluyordu... Çağdaş acı dolu bir sesle "bittiniz lan siz" diye humurdanırken, Kerem kolumu tutarak boğuk bir ses tonuyla konuştu.

"Yürü hadi"

"Nereye?" diyerek şaşkınlıkla sordum.  Başını hızla okula çevirerek kısa bir saniye durdu ve yutkunduktan sonra tuttuğu kolumu çekerek yürümeye başladı.

"Nereye gidiyoruz?"

" Okula giremeyiz yürü!"

*****

"Nereye götürüyorsun beni?" diye sordum. Hala suskunluğuna devam ederek araba sürüyordu. Bu soruyu beşinci soruşumdu ve cevap vermediği için her seferinde canım sıkılıyordu. "Konuşsana artık!" diyerek kükredim. Bekleyecek sabrım kalmamıştı. Arabayı yavaşlatarak sağa çekti ve emniyet kemerini çözerek derince nefes aldı.

" Yok bu böyle olmayacak"

"Ne böyle olmayacak Kerem? Ne diyorsun neden beni buraya getirdin?"

"Olmayacak işte. Gideceksin anladın mı? Buradan gideceksin yarışma falan yok. İstemiyorum seni evimde, çevremde okulumda görmek."

" Nedir be senin bu tavırların? Ne yaptım sana kendine gel!"

Yutkundu. Kusursuz fön çektiği kestane rengi saçları Çağdaşla boğuştuğu için dağılmış, kumral teni bozarmıştı. Ona ne yaptığımı, beni neden istemediğini henüz anlamış değildim. Zaten  anlamak da istemiyordum. Ben onun için burada değildim ki... Benim hakkımda  ne düşündüğü benim için hiçbir şey ifade etmiyordu. Beni neden istemediğini hem anlamak, lakin anlamak uğruna da çirkin sözlerini işitmek istemiyordum. Ben sadece bir sene kalacak ve yarışmaya girip kısmet olursa tacımı alıp çekip gidecektim...

Kerem suskun bir şekilde beklerken, cevabını açıklarken çirkin cümleler sarf etmemesini temenni ederek "Beni neden istemiyorsun?" diye sordum. Başını usulca bana çevirdi ve kömür karası gözlerini gözlerime sabitleyerek dudaklarını araladı.