The Most Beautiful Mate

Hoofdstuk 16: Het geheim is ontdekt

Ik word wakker en strek me uit. Alles is goed, maar toch ook weer niet. Het duurt even voor ik door heb wat het is; mijn alarm. Mijn alarm moest allang afgegaan zijn. Ik open een oog en kijk naar mijn nieuwe radio, maar die staat er niet. De hell? Mijn nachtkastje is er ook niet, en er ligt geen zacht tapijt op de vloer. Wat is er gebeurt? Heb ik te veel gedronken, of ben ik gewoon vergeten dat ik mijn kamer heb verandert? En het ruikt ook helemaal niet naar mij. Ben ik gekidnapped? Door de schok ben ik spontaan wakker en ga ik rechtovereind zitten.
Een bureau, computer, een boekenplank boven me. Dit is James zijn kamer!

Ik adem diep en sluit mijn ogen. Rustig blijven, gewoon in- en uit ademen. Zo erg is het niet, toch? Ik open mijn ogen weer en kijk de ruimte door, opzoek naar iemand. Er is niemand, behalve die rara schim bij het raam. Wacht, die rare schim! Ik kijk naar het figuur en zit langzaam een persoon verschijnen; James. Damn, en ik dacht dat ik alleen was. "Goedemorgen, slaapkop," Zegt hij zachtjes. Ik voel aan mijn haar en merk dat het helemaal door de war zit. Door met mijn vingers te kammen probeer ik het nog een beetje te fatsoeneren, maar veel hoop is er niet. Hoe ga ik dit doen? Ik moet nog douchen, omkleden en mijn make-up doen, maar ik heb geen kleding en geen make-up. Moet ik nu twee dagen in dezelfde kleding lopen? Net als ik in paniek ga schieten wijst James naar een stapeltje kleding. "Daar is je kleding," Zegt hij. Ik trek een wenkbrauw op. "Ik kan me niet herinneren dat ik dat had meegenomen....?" James haalt zijn schouders op en gaat staan. "Ik had een bericht naar je vriendinnen gestuurd en die hebben kleding en spullen gebracht," Zegt hij. "Okeee, totaal niet creepy ofz," Mompel ik. "Hoe kom je überhaupt in mijn telefoon?" James gooit mijn telefoon op het bed. "Hij stond nog aan," Zegt hij snel. "Je kan hier douchen, als je dat wilt." Daar denk ik even over na. Ik moet inderdaad douchen, maar hier? Uiteindelijk besluit ik om toch hier te douchen, gewoon omdat ik niet vies op school wil aankomen.

Lana heeft haar shampoo en conditioner al voor me neergezet. Eerst vind ik het overdreven, maar als ik in de douche stap zie ik dat er alleen shampoo tegen roos en douchegel staat. Ik was inderdaad even vergeten dat sommige mensen geen conditioner of extreem dure shampoo van Andrélon hebben. Het water is al warm en ik stap onder het water.

Tien minuten later ben ik gedouched en reik ik naar mijn kleding. Oh nee, dit meen je niet! Het is dé outfit. Die outfit bestaat uit een strakke leren broek en een witte croptop die aan de voorkant zit vastgeknoopt. Er zit een leren jasje bij, maar die zit er alleen bij omdat het herfst is. Als schoenen zitten er zwarte enkellaarsjes met een tien centimeter hoge hak bij. Het is niets voor niets dat ik deze outfit nog maar een keer gedragen heb, en dat was een keer naar een club. Dat liep niet zo goed af. Ik zucht en trek de kleding aan. Zara en Ava krijgen hier spijt van, neem dat maar van me aan. 

''Selena?'' Klinkt de stem van James aan de andere kant van de deur. Ik ben net mijn haar aan het kammen en doe de deur met een hand open. ''Ja, wat is er?'' James kijkt me ademloos aan en ik zwaai met mijn hand voor zijn gezicht. ''Joehoe, wel erbij blijven met je hoofd,'' Zeg ik terwijl ik mijn haar kam. ''Uhhh, ja. Het eten is klaar,'' Zegt hij, nog steeds een beetje verward. Ik knik en zoek naar een spiegel. ''Oh, oke. Is hier trouwens een spiegel?'' James knikt en wijst naar een spiegel op de overloop. Ik loop ernaartoe en doe mijn mascara en eyeliner op. Lippenstift doe ik niet op, want ja, Zara heeft de rode meegegeven. Ik ga niet die opdoen, zeker niet hier bij mijn mate thuis. Ik durf te wedden dat hij dan gaat flippen. Mijn haar is ondertussen al aardig droog en ik maak een klein knotje op mijn hoofd. Zo, perfect. Ik besluit toch nog een beetje foundation en rouge op te doen, gewoon omdat het kan. James staat ondertussen tegen de gesloten badkamerdeur aangeleund. Hij slaat zijn armen over elkaar en kijkt me aan. ''Wanneer ging je het me vertellen?" Vraagt hij, een vleugje pijn in zijn stem. 

Mijn hersenen draaien op volle toeren. Waar heeft hij het over, in godsnaam? Ik kijk James vragend aan. ''Waar heb jij het over?'' Vraag ik bezorgd. Wat kan er nou werkelijk zo erg zijn? James zet een grote stap naar voren. ''Dat weet je best, Laura.'' Ik doe verschrikt een stap naar achteren. Noemde hij me net Laura? ''Wa...Wa... Hoe weet je dat?'' Stamel ik met open mond.  James kijkt me recht aan en raakt mijn arm aan. ''Je kan je identiteit verbergen voor andere, maar niet voor mij, je mate.'' Ik wist dat ik hier niet naartoe had moeten komen. James doet weer een stap naar voren, maar ik doe daardoor weer twee stappen naar achteren en ik sla mijn armen om me heen. ''Laura....'' Begint hij. Ik hef mijn hand ik kijk hem aan. ''Selena, mijn naam is Selena,'' Zeg ik. James kijkt me aan met zielige ogen, maar ik loop de trap af en ontwijk een verder gesprek. 

Als ik beneden kom zet Lana net het laatste bord op tafel. ''Oh, goedemorgen Selena.'' Zegt ze. ''Ik zag dat jij en James nog tot laat door gingen werken aan dat project. Is het af?'' Ik wil net antwoorden als ik James de trap af hoor lopen. ''Ja, ik heb het ook al uitgeprint,'' Zegt hij, wijzend op het blad in zijn hand. ''Lana, ik moet.....'' Begin ik. Lana heeft al door wat ik wou gaan zeggen en trekt zachtjes aan mijn arm. ''Nee, je gaat niet weg. Ik heb net ontbijt voor je gemaakt,'' Zegt ze. Ik mompel iets wat lijkt op bedankt en ga zitten op dezelfde plek als gisteren, naast James. Lana heeft drie verschillende broden, veel soorten beleg en afbakbroodjes neergezet op tafel. Ze was vast vroeg op. Ik pak een afbakbroodje met ham en kaas en begin langzaam te eten. James pakt ook wat eten, maar is stil. Te stil. Voor mijn hersenen kunnen verwerken wat dit betekent, probeert James me te mindlinken. Ik wil weigeren, maar mijn koppige wolf accepteert het toch. Lau.... Selena, we moeten praten, Zegt James. Ik negeer het, maar hij blijft me maar mindlinken, dus ik antwoord maar. Oke, best. Antwoord ik. Hij zucht opgelucht. Ik dacht al dat je me ging negeren, maar gelukkig niet. Zullen we straks praten als we naar school lopen? Ik knik bijna onmerkbaar, maar James heeft het gezien. Lana kijkt naar James en schraapt haar keel. ''James, je weet de regels toch? Niet mindlinken tijdens het eten, zeker niet als we een gast hebben.'' Ze glimlacht vriendelijk naar mij en ik glimlach terug. 

Na het ontbijt gaan ik en James naar school. Ik pak mijn tas van boven en doe mijn jas aan. Het regent niet meer, en de zon schijnt. James doet de deur voor me open en ik stap naar buiten. Het is wel fris, maar dat is juist wel lekker. Hij doet de deur weer dicht en wilt wat zeggen, maar ik onderbreek hem. ''Is dat niet Eric?'' Zeg ik, wijzend naar een jongen die komt aanlopen. James knikt en verontschuldigt zich. ''Sorry, ik wist niet dat hij vandaag zou komen. Je mag met ons meelopen, als je wilt,'' Zegt hij. Eric is ondertussen op een paar meter afstand van ons, en kijkt me boos aan. ''Ehhh, nee. Ik ga wel alleen lopen,'' Zeg ik snel. ''Doei James.'' Hij zwaait en ik loop weg. Ik zweer dat ik Eric's boze blik in mijn rug  voel. 

Vinden jullie James leuk?