Η Τελευταία Μας Φορά

Δύσκολα Πράγματα

- Σε παρακαλώ πολύ ηρέμησε εγώ είμαι εδώ! Θα σε προστατέψω όπως κάνω πάντα! Μην αγχώνεσαι μικρή μου.
- Μα, ρε ζήση; έχει αγριέψει το παιχνίδι δεν το βλέπεις; πλέον κινδυνεύει και η Λίζα.

Είπα καθώς έβαζα κρασί στα ποτήρια μας. Τα πήραμε στα χέρια τσουγκρισαμε και εβρεψα λίγο τα χείλη μου με το αλκοόλ.

- Είναι νωρίς ακόμα γιατί πίνουμε από τώρα; μήπως καλύτερα να βάλουμε μια μπουκιά στο στόμα  μας;
- Δεν έχω όρεξη πλέον με όλα αυτά για τίποτα.

Είπα κάπως θλιμμένη και ο Ζήσης με αγκάλιασε.

- Ούτε για λίγο έρωτα μαζί μου; να δεις θα αναζωογονηθεις
- Άστο ρε Ζήση, άστο δεν είμαι και καλή παρέα αυτήν την στιγμή για τέτοια πράγματα.

Είπα και εκείνος χτύπησε το γυμνασμένο χέρι του με δύναμη στο τραπέζι, το οποίο με έκανε να τρομάξω.

- Λεγε! Σου έκανε τίποτα αυτός; Γι'αυτο δεν θες έρωτα μαζι μου; Λεγε γαμωτο λέγε!

Είπε και χτύπαγε με μπουνιές τον τοίχο.

- Ηρέμησε Ζήση μου, δεν με έχει αγγίξει.

- Σίγουρα;

- Σίγουρα, απλά είμαι πολύ πιεσμενη ήδη, μην με πιέζεις άλλο.

- Όπως νομίζεις θα πάω μια βόλτα να ηρεμήσω

- Και εγώ θα πάω να βρω την Λίζα

- Να προσέχεις, μόνο αυτό θέλω, τίποτα άλλο..

Είπε και εγώ έφυγα πήγα βρήκα την Λίζα, ώστε να δούμε τι θα κάνουμε με τον Αντρέα και εκείνος πήγε για μπύρες. "Κακία συνήθεια το αλκοόλ, σε κάνει μαύρο ρακο, σε κάνει ακόμη να ξεχνάς το ποσό σε θαυμάζω"  ακουγόταν το αγαπημένο μου τραγούδι από το ραδιόφωνο. Αυτό το τραγούδι οπότε το ακούω κλαίω σαν μικρό παιδί. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως αυτό το τραγούδι παρουσιάζει την ζωή μου. Αποκρίθηκε ο Ζήσης και συνέχισε να πίνει. Ξαφνικά μια γνωστή φιγούρα μπαίνει στον χώρο κοιτάει και τι να δει?

Μεριά μου και Λίζας

- Λίζα απορώ πως αντέχεις εκεί μέσα;
- Κάνω υπομονή έχω ανάγκη τα χρήματα, δεν έχω μαζέψει και πολλά. Αλλά είναι ικανά για να προσλάβω έναν ιδιωτικό ερευνητή ώστε να τον έχω στο χέρι.
- Όσο Γι'αυτο θα σε βοηθήσουμε και εγώ και ο Ζήσης. Είναι ωρα να ξεμπλεξουμε μ' αυτόν.
- Και εσύ τι θα κάνεις με την δουλειά;
- Θα αναγκαστώ να έρθω στην δουλειά δεν την γλυτώνω.
- Πολύ καλά λοιπόν θα μιλήσω με τον ερευνητή και θα σε ενημερώσω.
- Εντάξει θα είμαστε σε επαφή, γεια σου!!

Μεριά Ζηση

Δεν το πιστεύω, αυτός εδώ;; τι δουλειά έχει ο Αντρέας εδώ;; φιρι φιρι το πάει ο τύπος να φάει ξύλο..!!

Είπε και τότε χτύπησε το κινητό μου, ήταν η Δροσοσταλιδα.

- Έλα αγάπη μου, που είσαι να έρθω να σε βρω;
- Όχι τώρα Δροσοσταλιδα, όχι τώρα!!
- Ζήση, τελείωνε και λεγε, στο στέκι είσαι;
- Ναι ναι..

Είπε και το έκλεισε, καθώς ο Αντρέας πλησίαζε κοντά του.

- Βρε βρε σαν τα χιόνια!!
- Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;
- Νομίζεις δεν θα μάθαινα που συχνάζεις; το κορίτσι δεν το έχεις μαζί;
- Την Δροσοσταλιδα αστην ήσυχη μαλακισμενο, κατάλαβες;;
- Χα, χα! Τώρα μου έκανες την μούρη κιμά.
- Εξαφανίσου τώρα, το καλό που σου θέλω.
- Αλλιώς τι; έλα αν τολμάς...

Είπε και ο Ζήσης με τον Αντρέα πιάστηκαν στα χέρια. Ώσπου ξαφνικά έφτασα εγώ και πήγα να τους χωρίσω.

- Σταματήστε, βοήθεια κάποιος, βοήθεια.

Φώναζα πολύ δυνατά, ώσπου μας πέταξαν έξω από το μαγαζί. Εκεί ο καυγάς συνεχίστηκε και αφού ο Ανδρέας έριξε κάτω τον Ζήση, με πλησίασε και με πήρε κοντά του και με έβαλε σε ένα αμάξι. Έπειτα πήρε και τον Ζήση που ήταν πεσμένος και τον έβαλε στο ίδιο αμάξι με εμένα. Μας ναρκωσε και μας πήγε μακριά σε ένα σπίτι στο βουνό εκεί λοιπόν..;;

Καλησπέρα 💗 Όλα καλά; επέστρεψα θα τα πούμε σε επόμενο κεφάλαιο!!