We're not enemies..but we're..Lovers?!

Chapter 10: A Night with Him.

Jillian's POV

-____- Napasarap yata tulog ko. Syempre, ang lamig sa kwarto ko. Soft pa ng bed, laki pa ng space.

Huh? Wait. Ba't...Ba't parang iba? Strange huh? My bed is not that big and iba ung amoy. Nagpapalit palit ako ng pwesto ko, ineenjoy ko ung hinihigaan ko. Di na ako tuloy makabalik sa tulog ko.

*kusot kusot*

-___-

-___o

o_O.

Omg. Why is it dark in here?

Bakit ang dilim, ang lamig, and parang di ito kwarto ko.

"Mommy, help me. Nasaan ako? :|" Natataranta na ako. Takot pa naman ako sa dilim.

"Psst." An anonymous, creepy voice said. I dont know baka namali lang ako ng pandinig.

"Whatthehell! May tao dyan?" Sabi ko, may boses kase, hindi ko alam kung narinig ko lang o totoo.

Seconds have passed pero walang sumagot parin ii...

"Pst!" Yun na naman ung boses na mas nakapagtaranta sakin. Natatakot na talaga ako, kaya nilakasan ko na loob ko.

"Hoy! Kung sino man ung nandyan, please. Wag mo kong takutin. Kung kidnap man ito, wala po kayong makukuha sakin. Ordinaryong student lang ako." Nilakasan ko loob ko, pero naiiyak na rin ako.

The creepiest part is. Maya-maya meron akong nakitang aura. Aurang tao. Di ko makita syempre madilim, pero ung aura niya. Palapit ng palapit sakin. Aura ng isang taong kilala ko ang pangangatawan. Tumulo na luha ko. Tatakbo na sana ako kaso nauntog ako, pader pala un.

So nanginginig na ako nasa gilid ako ng pader. Tinatakpan mukha ko ng unan.

"sino po *sob* kase kayo. *sob* pleaaaase. Wag niyo akong saktan. :'(" pagmamakaawa ko.

Agad naman akong kumuha ng unan para takpan ung mukha ko. Papalapit na talaga siya. Nilagay ko ung unan ko sa mukha ko, tapos tinanggal ko ulit...

Pagtangal ko ng unan ko. Nakita ko nasa harap ko na ung tao. Nasa harapan ko na siya. :(

"Wag po please?" Nanginginig ako at diniinan ko uli ung unan ko sa mukha ko.

Umiiyak parin ako, nahihirapang huminga. Ang akala ko kung anong gagawin sakin pero hinaplos niya ung buhok ko.

"Shh. Wag kang umiyak." Sabi nung boses.

"Sino ka ba kase? :'(" Pagmamakaawa ko.

"Shh. Stop crying kase! Sorry." Sabay haplos ulit ng buhok ko. I know the voice, just cant figured out kung sino un. Then, tinakpan ko ulit sarili ko ng unan.

Then habang nasa mukha ko ung unan, parang may naaninag akong ilaw. So minadali ko buksan ung mata ko, at dahan dahang tinanggal ung unan. Nakita ko... Uniform ng school namin na panglalaki. He has a walletchain and an ID lace sa pocket. Tinanggal ko na ng tuluyan ung unan and laking gulat ko si...

Xavier~ >_<

Napasigaw ako halos di na ako makahinga.

*kapa kapa*

Fudge, inaatake na yata ako. Asthma ko.

Inhaler please? (_ _).

Nakainhale naman ako kaagad.

*huf* Nakita ko lang siyang nakasmirk sakin. With those scary eyes of his.

"O ano *huf* tinitignan mo dyan? :/"