Her Şeye Rağmen

#14

Herkese yeni bölümle merhaba.😊
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.💫
Keyifli okumalar💃🏼

🌼🌼🌼🌼
"En çok ve en uzun sana inandım." Dünyada inanılabilecek binlerce şeyden biriydin ve ben, en uzun sana; sadece sana inandım."

Emir:
Feriha karşımda durmuş heyecanla ve gülümseyerek bana bakıyordu.Bense şaşkındım ve eminim ki şaşkınlığım yüz ifademe yansıyordu.
''Aa şuna bak dondu kaldı,''derken bana el sallıyordu.
''Feriha senin, senin ne işin var burada?''kelimeler ağzımdan zorla çıkmıştı sanki.
''Beni gördüğüne sevinmedin mi yoksa?''
''Yok hayır,ben sadece şaşırdım.''
''Sürpriz yapmak istedim ne var bunda.Ama gitmemi istersen gidebilirim.''dedi ve arkasını dönmek istedi.
''Yok hayır,'' dedim ve engellemek için kolunu tuttum.
''Sevinmez olur muyum hayatım?Çok sevindim.Sadece biraz şaşırdım.''
''Konuşalım istedim.Gündüz öyle kırgın ayrılınca içim içime sığmadı.Eee beni içeri almayacak mısın?Burada konuşamayız öyle değil mi?'' dedi.Ama kapının önünde girmesini zorlaştıracak şekilde durmuştum.İçeri girmesine izin veremezdim.O an aklımda beliren ilk fikirle''Yok ya istersen gel aşağıya inelim bi yemek yiyelim.Yemekte konuşuruz çok açım ben,''dedim.Ama Feriha ısrarcıydı.
''Olmaz.Yani ben yedim.Konuşalım sonra yersin.Hayır yani görende odanda bir şey saklıyorsun sanacak.Çekil bakayım önümden,'' dedi ve beni geçerek odaya girdi.İşte şimdi daha zorlu dakikalar beni bekliyordu.İpin ucu kaçmıştı artık.Yokuş aşağıya freni tutmayan bir arabada gidiyordum sanki.

Feriha odaya girdiğinde ise Özgür kalkmış ve bana seslenmek üzereydi.Feriha ile karşı karşıya kalmışlardı.Daha kötü ne olabilir derken en kötüsü beni buluyordu.Kahretsin!

Feriha Özgür'ü görünce dondu kaldı.Bana bakıyordu.Bende ona.Zaman durmuştu.

Tam o sırada oda servisi elinde tepsiyle odaya girmişti.Heh bi bu eksikti.Harika.Feriha'nın yüzündeki öfkeyi görebiliyordum.Ve üzüntüyü.Başımı hayır dercesine salladım ve onu sakinleştirmek için yanına yaklaştım.Ellerini tutmaya çalıştım ama izin vermedi.
''Feriha bak sandığın gibi bi durum yok,''dedim sakince.
Feriha'nın bakışları dağınık yatağa kaydı ve tekrar bana baktı.Odaya giren adamda tepsiyi bıraktı ve çıktı.
''Sandığım gibi bi durum yok öyle mi ? Kahve keyfinizi(!)mi böldüm?Çok üzüldüm!''dedi bütün nefretiyle.
Özgür hiç konuşmadan bizi izliyordu.Feriha kendini toparladı ve bütün öfkesiyle devam etti.
''Söylesene Allah aşkına ne sanmışım ben?''Söyle!Söylesene!Niye susuyorsun Emir?Hadi bir şey söyle bana!''Ne sanmışım söyler misin?Hadi,cevap bekliyorum senden.Tek bir açıklama ya.Bakma bana öyle!
''Değil işte.Sandığın gibi bir durum yok.Şu an ne sandığımı ikimizde çok iyi biliyoruz.Lütfen biraz sakinleş öyle konuşalım.''
Feriha yutkundu.
Gözleri dolmuştu.
''Hala sakinleş diyorsun ya.Sen sen beni ayakta uyutuyormuşsun!Ne olması gerekiyordu Emir.Sizi dudak dudağa mı görmeliydim?Asistanın(!) ile yatakta mı basmalıydım?''
-Aşkım bak cidden-
-Aşkım deme bana!
İstemsizce kollarından tutup sakinleştirmek istedim.Feriha'nın tek yaptığı şey iste çırpınmaktı.
-Dokunma bana! Bırak beni diyorum sana bırak!
dedi ve kollarımdan kurtuldu.
-Açıklayabilirim.
-Dinlemek istemiyorum seni!Senden-''dedi ve ağlamasına engel olamadı.

''Senden nefret ediyorum,''dedi ve koşarak odadan çıktı.Bende arkasından fırladım.Ama o çoktan asansöre ulaşmıştı.Ben asansöre ulaştığımda ise kapı kapandı ve Feriha'nın kederli ve şaşkın suratı kapının arkasında kaldı.

Vakit kaybetmeden merdivenlere yöneldim ve basamakları atlaya atlaya inmeye başladım.3 kat aşağıya indiğimde ise Feriha az ileride Hande'nin yanındaydı.
Ama onun yanında da durmadı ve hızlıca otelin büyük kapısına koştu.
Bende aynı yöne hızlı adımlarla yürümeye başladım ve Hande beni durdurdu.
''Hande çekil önümden!''