sınırlar (Bitti)

☆öpücük☆

Sabah gözlerimi açtığımda masada hazırlanan Elif'i gördüm.
Kalktım ve üzerimi giydim aklıma dün Baranla konuşmamız geldi.

"Gece? Daldın yine."

"Yok bişi. Elif Açelya Eren'e mi aşık?"

"Ay evet ya. Manyak ruh hastası.
Erenin yanındaki bütün kızları sevgilisi zannediyo."

Dışarı çıktık Enes ortalarda yotku.
Emre ve Eren sahilde oturuyordu.
Açelya ise yan taraflarında telefona bakıyordu.
Fırsat bu fırsat.
Koşarak yanlarına gittim ve Eren'nin yanına oturdum.
Kolumu omzuna attım ve sırıttım.

"Naber?"

"Iyi?"

Açelyaya baktım.
Sinirden kasılıyordu ve kırmızıya dönmüştü.
Onu sinirlendirmek bana ayrı bir zevk veriyordu.
Eren'nin kulağına eğildim ve fısıldadım.

"Yandakine bak."

Emre kafasını çevirdi.
Tekrar bana döndüğünde anlamış haraketi yaptı ve gülümsedi.

Kıvırcık saçlarını arkaya attı ve sırıttı.
Eren'e iyice yaklaştım.
Yalandan birşeyler söyleyip gülüyorduk.
Bizi şaşkın şaşkın izleyen Emre'ye ve Elif'e
De anlattık.
Emre rahatsız olmuş gibi duruyordu.
Eren yüzüme yaklaşıp yanağımı öpmüş gibi yaptı.
Açelya'ya bakmak için kafamı çevirdim.
Fakat gitmişti ağlayarak otele girdiğini gördüm.
Birden yerimden fırladım.
Peşinden gittiğimde odasına girdi bende peşinden girdim.
Yatağın kenarına oturmuş ağlıyordu.
Kapıyı kapattım.
Sinirle bana baktı.

"Ne istiyorsun?!"

Ne kada istemesem de yanına oturdum.
"Erenle aramızda birşey yok."

"Şimdi de yalan mı söylüyorsun?!"

"Hayır. Seni sinirlendirmek için yaptım."

"Gerçekten mi?"

"Evet."

Kız birden ayağa kalkıp bana sarıldığında donup kaldım.

Kendimi geri çektiğimde gözlerini bana dikti.
"Ereni gerçekten seviyorum. "

"Tamam da manyak gibi konuştuğu bütün kızları sıkıştırırsan olmaz bu iş söyliyim."

"Ama-"

"Aması yok. Seviyosan git söyle."

"Bence o beni sevmiyor. Bana bakmıyo bile."

Yapıcakmıydım? Nefret ettiğim kızla Eren'i ayarlayacakmıydım?
Yazık kıza yap Ece.
Hayır Gece asla yapma bırak sürünsün!

"Bence senin açılmanı bekliyor."
"Gidiyorum ben."

Açelyanın odasından çıktığımda sert birşeye çarptım.
Kafamı kaldırdığımda Enes'i gördüm.
Yeni kalkmıştı sarı saçları birbine girmişti.
Kapalı olan gözlerini araladı ve bana baktı.

"Afedersiniz...."
Beni tanımamıştı!

"Lan!"

Bağırmamla gözlerini açtı.
"Aa...Gece...?"

"Günaydın!"

Arkamı döndüm ve gittim..

Akşam.
Yemek yedikten sonra Elifle dolaşmaya çıkmıştık.
Sonradan yanımıza Enes'de geldi.
Tatil alanından çıkmak yasak olduğu için sadece belli alanlarda durabiliyorduk.
Daha önce gitmediğim bir yere gelmiştik.
Dar bir sokağa girdiğimizde karşıdan birsi geliyordu.
Baran!
Enesin önüne geçmeye çalıştım fakat onu farketmişti bile.

Elife baktım çoktan Emre'yi aramıştı bile.
Baran gözlerini bana çevirdi.

"Burda ne yapıyorsun Baran?"

"Sanane?"

"Gece'nin etrafında olamazsın."

Enes'i ilk defa bu kadar ciddi görüyordum.

"Durun!"

"Elif. Geceyi de al burdan gidin."

"Kimi kimden koruyorsun Enes?"

Enes sinirle barana baktığında
Aralarına girdim.
"Enes dur!"

"Gece çekil."(baran)

Bir anda Emre gelip Baran'a kafa atınca Eren'de beni kenara çekti.
Reflex olarak çığlık attım.
"Elif çıkın burdan!"

"Emre! Dur artık!"

Ağlıyordum.
Emre şaşırmıştı.

"Yetmedi mi? Ona o kadar şey çektirdin! Bitmedimi sinirin?! Ben artık bu durumdan çok sıkıldım!"

"Seni korumaya çalışıyorum!"

"Anlamıyor musun?! Beni koruyacağın en son kişi Baran!"
"Anneni koruyamadın evet! Ama bunun sorunlusu o değil!"
"Artık kendinize gelin lan!"
Sesim kısılmıştı ve buğazım yanıyordu.

Emre yanıma geldi ve çenemden tuttu.
Kafasını bana yaklaştırdı.
"Annem'in onunla ilgilendiğini nerdwn biliyorsun?"

Birden Baran Emre'yi tuttu ve sertçe duvara yapıştırdı.
Boynundan tutuyordu.
Gözündeki nefreti görebiliyordum.
Elif bir çığlık attı

"Bir daha ona o şekilde dokunursan seni öldürürüm Emre karademir!"

Şok olmuştum.
Koştum ve Baran'nın koluna yapıştım.

"Dur!"

Emre havasızlıktan beyazlarken korku bütün vücudumu ele geçirmişti.
Baran kımıldamıyordu bile.
Sanki tek amacı Emr'yi boğmaktı.

Enes ve Eren Baran'ı durdurmaya çalıştı fakat işe yaramıyordu.
Düşün Gece....

Bu kez mantıklı Ece devreye girdi.
Düşünemiyordum.
Ağlamam şiddetlenmişti.
Yapabileceğim en saçma şeyi yaptım.
Baranı öptüm.

Dudaklarımı serçe dudaklarına bastıdım.
İşe yaramıştı.
Eli gevşedi fakat hala onu öpüyordum Eli artık Emre'yi tutmuyordu belimdeydi.

Herkes şok olmuştu.
Derin bir sessizlik vardı.
Barandan ayrıldım ve gözümü ona diktim.

"Gece benden uzak durmanı söylemiştim-"

"Artık bu durumdan çok sıkıldım tamam mı? Hepiniz çocuk gibi davranıyorsunuz!"

"Gece ne istiyorsun?"(Enes.)

"Sadece doğru olanı istiyorum. Baranı artık suçlamamanızı istiyorum!"

Emre bi Emre'ye baktı bir de Baran'a.
"Doğru olan bu mu? Sen öpmeseydin onu öldürebilirdi!"

"Enes haklı Gece."(baran)

Baran arkasını dönüp yürümeye başladı.
Ne yapmam gerekiyordu?
Şimdi gitmesine izin verirsem içindeki asıl Baran'ı asla getiremeyecektim.

Birden koştum ve kollarımı Baran'a sardım.

"Ben senin kim olduğunu biliyorum. Kimin ne dediği önemli değil. "

Baran bana döndü Ela gözlerini bana doğrulttu.
"Hayır Gece. Bilmiyorsun."

"O zaman göster lan bana!"

Kafasını bana yaklaştırdı.
"Ben iyi biri değilim."

"Gece gel artık."

"Biliyor musun Gece. Beyza Abla'nın benimle ilgilenmesinin sebebi Annemin beni kabul etmemesiydi. Çünkü ben tevacüz sonucu doğmuşum. Annem bile bana katlanadığı için kendini öldürdü."
"Şimdi gelip bana düzelmekten bahsetme.
Benim içimde herşeye rağmen annesini hayvan gibi seven Baran var."
"Benim içimde hala bir çocuk olduğuna inanıyorsun ya hani?"

Kafa salladım.

"O çocuk Annemle beraber öldü."

Kimi kiminle shipliyorsunuz?

Ve en sevdiğiniz karakter kim?