BABAMIN EMANETİ

Bölüm 33 -Yüzleşme-

"Nasılsın?"

Gerçekten bana nasılsın diye mi sormuştu?

"Bunu gerçekten merak ediyor musun?" diye karşılık verdim sorusuna. 

Hafifçe gülümsedi. "Buluşacağımız gün gelmemiştin. O gün mü öğrendin beni?"

Nasıl olduğum umurunda bile değildi. 

"Başka birini yollayacağın çok belliydi. Sandığın kadar salak değilim." dedim. 

"Salak olduğunu hiç düşünmedim." dedi. "Sonuçta benim kızımsın."

"Kızınım.." dedim hüzünlü bir şekilde. "Maalesef."

Yüzünde ki ifade değişti. Bozulmuş muydu? Sanmam.

"Ziya amcan sana olanları anlatmıştır." dedi iç çekerek. "Sormak istediğin bir şey varsa sorabilirsin. Karan'ın bu buluşmayı ayarlamasının sebebi bu olsa gerek."

"Seni dinlememi istedi." dedim. "Bazı kararlar almadan önce."

Güldü. 

"Ne kararı?" diye sordu. "Beni öldürme kararı mı?"

Gözlerini benden çekip denize doğru çevirdi ama ben ondan gözlerimi ayırmadım. 

Gözleri, etrafı aydınlatan ışıkların yansıması ile ışıldıyordu. Bembeyaz teni de öyle. Yüzünde yaşına göre fazla kırışıklık vardı. 

Yüzünün her detayına bakmak istiyordum. Ezberlemek istiyordum. 

Belki unutmamak içindi. 

Onu  öldürünce bir daha göremeyecektim sonuçta.

"Neden bıraktın beni?" diye sordum. Bu soru ağızımdan istemsizce çıkmıştı. Bir anda ağızımdan kelimeler dökülüvermişti, tutamamıştım.

Başını yavaşça bana doğru çevirdi. 

Hadi ama anne! Bu soruyu beklemiş olmalıydın.

"Ziya amcan anlatmıştır." dedi. 

"Senden duymak istiyorum." dedim hemen. 

Derin bir nefes aldı. "Baban yüzünden." dedi. "Beni mecbur etti."

"Mecbur etti?" İnanmadığımı belli edercesine yüzümü buruşturdum. 

"Baban sandığın gibi biri değildi." dedi. 

"Sende sandığım gibi biri değilmişsin." 

"Baban beni sana nasıl anlattı kim bilir." dedi umursamazca. "Beni ezmeye, yok etmeye kalktı. Ama görüyorsun." deyip kollarını hafifçe yana açtı. "Kim yaşıyor?"

Masaya elimin içiyle sertçe vurup yaslandığım yerden ona doğru yaklaştım. Bu hareketimle adamları da hareketlenmişti ama tek bir el işaretiyle geri yerlerinde durmuşlardı. 

"Babam seni hep iyi anlattı." dedim sakin olmaya çalışarak. "Seni sevmem için elinden geleni yaptı. Niye biliyor musun? Çünkü bir çocuğa annen seni bırakıp gitti diyemezdi. " Alayla sırıttım. "Keşke deseydi. Seni gerçekten olduğun gibi tanısaydım. Çünkü sen benim bir gram bile sevgimi hak etmeyen birisin."

"Onun gerçek yüzünü görmediğin için bana böyle davranıyorsun." dedi. "Baban iyi biri değildi Ecrin."

"Sen iyi biri misin?" 

Bir kaç saniye sessizleşti. "Ben seni bu işlere asla bulaştırmazdım." dedi sonra. "Eline silah vermezdim. Kötü biriyim belki ama kötü bir anne olmazdım."