Her Şeye Rağmen

#15

Herkese merhabalar 💫
Oy ve Yorumlarınızı Merakla Bekliyorum 🧡
İyi okumalar 💙
Bölüm şarkısı:
💫Billie Eilish-ıdontwannabeyouanymore
💫

🌼 🌼 🌼 🌼 🌼
"Hiçbir şeyi kesin olarak bilmiyoruz. Üzerimizdeki yıldızlar sessiz. Sırtımızda yanılgılarımız, savrulup gidiyoruz."

🌼 🌼 🌼 🌼 🌼

Kapının önünde ne kadar ağladığımı bilmiyorum.Bir süre sonra Hande'nin de desteğiyle salona yürüdük ve tekrar oturduk.

Hande bir yandan eliyle yüzüme yapışmış saçlarımı düzeltmeye çalışıyordu.Bir yandan da  beni yeniden sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Feriha canım hadi bak sakinleş biraz daha."

"Bunlar gerçek mi ya? Biz,biz bunları gerçekten yaşıyor muyuz?Hala aklım almıyor!"

"Şu işin aslını bi anlayabilseydik keşke,"dedi Hande iç çekerek.

"Ne aslı ya Hande! Her şey ortada işte."

"Feriha canım bak öyle hemen kestirip atmasan mı? diyorum.Emir'i de dinlesen."

"Emir'i dinlemek mi? Hande dinlenecek ne var ortada? Konuşulacak ne kaldı ki?Emir her şeyi mahvetti işte."

"Of Feriha.Neyse bu konuya daha sonra tekrar geliriz."

"Konu falan kalmadı Hande."dedim elimle parmağımdaki yüzükle oynuyordum.

"Konu falan yok.Her şey bitti."

Hande eliyle yüzüğü çıkarmama engel oldu.

"Yapma Feriha.Hemen bitti diyemezsin.Kestirip atmasan?"

Hande üzerime gelmesin diye yüzüğü çıkarmaktan vazgeçtim.

Şimdilik.

* * * * * *

Bir kaç saat sonra Hande'nin uykusu geldi.Benim ise uyuma gibi bir fikir aklımdan geçmiyordu.Ne zaman gözlerimi kapatsam o anı yaşıyordum.Ama Hande misafir odasında uyumam için ısrar etmişti.Bense burada kalmaya bile tam karar vermemiştim ama eve dönmeye de üşenmiştim.

Hem evde Emir ile karşılaşma ihtimalim de vardı.En iyisi bu gece burada kalmaktı.

Hande'nin peşinden misafir odasına çıktım.Hande odada ki dolabın içinden çıkardığı pijamaları bana uzattı ve üzerimi değiştirmem için odadan çıktı.

"Bir şey ihtiyacın olursa seslenirsin.Benim odam koridorun diğer ucunda biliyorsun,"dedi odadan çıkarken.

"Biliyorum...Hande,her şey için çok teşekkür ederim."

"Ne demek.İyi geceler Feriha."

Ne kadar iyi olabilecekse diye düşündüm içimden.

"İyi geceler Hande," dedim ve üzerimdeki kıyafetleri değiştirip kendimi yatağa bıraktım.

Bırakır bırakmaz ağlamaya başladım.Yalnız kalınca bütün duygular etrafımı sarmıştı sanki.

Korku...

Yalnızlık...

Aldatılmak...

Dört bir yandan kuşatılmıştım.Sanki bir zindandaydım ve mahsur kalmıştım.Bağırmak istiyordum ama sesim çıkmıyordu.Ya da bağıracak gücü kendimde bulamıyordum.Şimdi düşününce ikinci tarafa daha yakındım.Güçlü hissetmiyordum.Hatta ve hatta güçsüzdüm.Olanlar bütün enerjimi,hayallerimi,heveslerimi alıp gitmişti sanki.Ruhu olmayan bir bedendeydim.Bu hislere yabancı değildim.