Doğduğum günden itibaren başlamıştı işkencem.Her bebek doğduğu zaman ağlardı:bende onlardandım fakat bir farkım vardı;ileride nasıl bir hayatın içine düşeceğimi sezmiş gibiydim.Büyüdükçe ailemin yanımda olmadığını kendi yaşıtlarımında bulunduğu bir yerde olduğumu fark ettim.Zorda olsa anlamıştım bunu!!
Birgün Orhan Müdür beni odasına çağırdı.Kapıyı çaldım ve içeri girdim.Odada Orhan Müdür,ben ve iki kişi daha vardı.Orhan Müdür elini omzuma attı ve yanağıma bir öpücük kondurdu."İşte yeni ailen"dedi.YENİ AİLEN ??? Evet yanlış duymamıştım yeni ailen demişti.O an anlamıştım nerede olduğumu.Yetimhanedeydim ve sırf bu yüzden öz ailemi hiç affetmeyecektim."Bu annen Nuran bu da baban Ahmet."O an ölmeyi yeğlerdim.Ama nafile yeni ailem kolumdan tutup zorla çıkardılar beni evim diye bildiğim yerden.Woooww evleri bir villaydı.Çok zenginlermiş meğer...Bir anlıkta olsa gözlerim kamaştı.En azından yeni hayatımda sefalet içinde yaşamayacaktım.Bana odamı gösterdiler.15 yaşında bir kız için çok güzel ve şatafatlıydı.Beni odada bırakıp çıktılar ve çıkarkende kapıyı kilitlediler.Hiçbir şey anlamamıştım.Neden kilitlemişlerdi kapıyı?Ama o an onu düşünecek değildim.Odanın güzelliği gözümü boyamıştı.
Kapının ardından sesler gelmeye başladı.Merakla kapıya doğru yöneldim.Konuşmaları zorda olsa duyuyordum.Annem Nuran ve babam Ahmet'in (ne çabuk benimsedim onlari!)seslerini duydum ve bir ses daha..Kimdi o?Neden buradaydı?Neden fısır fısır konuşuyorlardı? "Kız içeride"dedi babam Ahmet,duymuştum ve yanılmadığımdan emindim. "Kapı kilitli kızın içeriden çıkmasına imkan yok,bize güven hiçbir sorun çıkmayacak."demişti biri..Annem Nuran dı bu.Ne demek oluyor bu şimdi,neler dönüyor bu evde?Kendimi tutamamıştım. Ağlıyordum,gözyaşlarıma hakim olamıyordum.Bu evde benimle alakalı bir şeyler dönüyor.Ama ne olduğunu çözemiyordum.Anlamakta güçlük çekiyordum.Ayak sesleri gelmeye başladı.Gidiyorlardı.Kapı kilitliydi.Bunun farkındaydım.Ama kapıyı açmayı deneyecektim.Belki de açacaklar kapıyı ?Tam kapının kolunu kavramıştım ki kapı açılıverdi.
