One Shot One Direction | Larry Stylinson | Ziam Mayne

8 My Favorite Song

Harry od pół godziny siedział na kanapie przeglądając wszelkie dowody na Larry Stylinson is real. Był zachwycony, jak niektórzy doszukiwali się nawet najmniejszych szczegółów we wszystkim. W tym momencie przyszło mu powiadomienie, że Louis wrzucił Tweet

And free for the rest of the day. Hope you all are safe!

Mimowolnie uśmiechnął się i wyłączył aplikacje. Przecież nie mógł zostawić serduszka ani nic.

Nagle usłyszał trzask drzwi, a do salonu wszedł rozzłoszczony szatyn. Fuknął w akcie złości i opadł obok na kanapę

-Jesteś naburmuszony od kilu dni, dlaczego nie chcesz mi powiedzieć czemu? – zapytał odwracając się przodem do swojego męża

-Hazz, masz swoje, większe problemy, skup się na scenariuszu do nowego filmu, w końcu zaczynasz nagrywanie za tydzień

-Umiem już cały, a ty gotowy na lot do Los Angeles? – zapytał zmieniając temat ze swojego aktorstwa na wspólną podróż

-Musimy się jeszcze spakować – Louis ciągle miał naburmuszony wyraz twarzy

-Ej LouLou, mów do mnie, co jest? – zapytał zaniepokojony przynosząc się teraz na uda szatyna układając kolana po jego bokach

-Myślę nad tą głupią piosenką, kompletnie nie mam pomysłu na tekst – wyrzucił w końcu

-Oj Louis... - brunet zachichotał chowając twarz w zagłębieniu szyi mężczyzny

-Hazz, pomóż mi z tym – poprosił wtulając w siebie jego ciało

-Oczywiście słońce, mam pomysł, chodź ze mną – powiedział wstając i wystawiając rękę do chłopaka

-Czy znowu mnie prowadzisz do naszego studia? Siedziałem tam kilka godzin, nie mam już siły – jęczał po drodze dając się ciągnąc brunetowi do pomieszczenia

-Zaufaj mi – Harry otworzył drzwi do pomieszczenia siadając przy fortepianie.

Louis zamknął drzwi i usiadł obok. Brunet zaczął wygrywać melodię do jednej z ich ulubionej piosenki. Nie wiedząc kiedy, z ust starszego zaczął wydobywać się tekst do niej poprawiając sobie humor.

***

Louis przygotowywał śniadanie zamyślony. Na ziemie sprowadziły go silne dłonie łapiące za jego biodra

-Dzień dobry – uśmiechnął się pod nosem szatyn

-Dobry – zamruczał mu do ucha

-Kawa? – zapytał nakładając na talerze jajecznicę

-Już robię

Harry odszedł na bok podkładając dwie szklanki pod duży ekspres

-Dzisiaj już jesteś mniej burzliwy – stwierdził brunet odkładając szklanice na stół w jadalni

-Pomogłeś mi się rozluźnić wczoraj, a dzisiaj liczę, że zrobimy cały tekst

-Oczywiście, że ci pomogę, uśmiechnij się – zawołał wyjmując telefon i robiąc mu zdjęcie

-Chciałbym, abyś mógł je wstawić na Story i pochwalić się wszystkim jakie cudowne jedzenie zrobił twój mąż – szatyn zachichotał

-Nie tylko jedzenie jest cudowne, ale Lou jeszcze tylko kilka miesięcy, damy radę

-Wiem darling, a teraz może lepiej jak podeślesz to zdjęcie El i ona je doda, musimy na razie zachować pozory – drugą część zdania wypowiedział z obrzydzeniem, naprawdę nie chciał, aby ta dziewczyna miała dłużej cokolwiek związanego z nim