game of eternity (Stony)

ραιτ1: αρχη (سرآغاز)

.
.
.
هوا گرم بود و خورشید به مهابا در آسمان می‌تابید ، هیچ ابری به چشم نمی خورد ..

دریا بی نهایت آبی اوج می گرفت و به صخره ها می خورد ، هیچ عصیان و خشمی در تلالو سبزش دیده نمی شد ..

همه چیز آروم بود ..

ستون های سفید ِسنگی در آب می درخشیدند و صدای ضربه‌های پی‌در‌پی فلز و نفس‌های دو مرد از پس اونها به گوش می رسید ..

صدای امواج ،
تابش خورشید ،
پرش ها و ضربات ..!

حمله ..
دفاع ..
لبخند
حمله ..
دفاع ..
نیشخند

کمی نزدیک تر ..

عرق‌هایی که به آرومی راه شقیقه رو پیش می‌گرفتند و لب سرخی که هی خیس و به دندان گرفته می شد ..

دستی که ضربه میزد ،
پایی که می رقصید ،
سری که جا خالی میداد و چشمی که مصمم بود !

پسر همچنان با وجود نفس‌نفس زدن‌ها و قطره‌های عرقی که از روی بازوهاش سر می‌خوردند و خطری که هر‌دفعه از بیخ گوشش می‌گذشت ادامه می داد ..

محکم و پر قدرت نشانه می گرفت
زیرکانه نگاه و حرف می‌زد ،
و هوشمندانه تر ضربه می‌خورد ..!

البته که هیچ کدوم از ضربه ها ، سخت تر از اون نیشخند مطمئن فرد مقابل نبود ..

ضرباتی قدرتمند که هوشمندانه هدف گرفته می‌شدند و شوخی‌هایی پر شتاب‌تر ..

چه منظره‌ی جذابی می‌ساخت این مبارزه‌ی آزاد و رها ،
در تابلوی تابستانه‌ای که آپولو با سخت کوشی لباس‌ها رو درش کم و بهشون برق انداخته بود ..!

این یه اثر هُنری زنده بود و هِنری هیچ وقت از زیبایی های صحنه‌های این‌چنینی سیر نمیشد

نه اگر صحنه‌های زیبا‌تر و زنانه‌تری وجود داشت !

همونطور که چشم از حرکات استیو و تیم نمی‌گرفت انگور‌های سرخ و ترد رو داخل دهنش میذاشت و گَه‌گاه به حرف‌ها و کُری هاشون می‌خندید و به تیم کمک می کرد ..

اون دو بیشتر از مبارزه بهم تیکه مینداختند ..!

با خنده و شیطنت آشکاری داد زد :

هنری - پای چپش رو بزن ، تیم !

صداش اکو خورد از بین ضربات به تیم رسید ، تیمس یه لحظه نگاهش کرد ..

داشت به عقب تلو تلو می‌خورد ،
گرم و خسته بود و از شدت ضربه ی قبل کمی گیج می زد پس بدون فکر نا‌خودآگاه به حرفش گوش و پا رو نشونه گرفت ..

صدای بر خوردی محکم و فلزی که روی زمین مرتعش می شد ..

چشم‌هاش رو جمع کرد و از صحنه گرفت ..
نمی تونست نیشخندش از اون صحنه رو جمع کنه اما ..
اما منکر دردش هم نمی شد :
هنری - اَه .. پسر اون ..
اوچ !!!