⚜️CONTROL⚜️

🍂Kâbusun içinde🍂

Gözlerimi yavaşça kapattı ve kendini işe yaramayacağını bilse bile sakinleştirmeye çalıştı.
Bu ev yaşıyordu, bu ev ve içinde yaşayan varlıklar. Konuşuyorlardı, küçük kız ile konuşuyorlardı.
Hıçkırıkları, kulaklarını sağır edecek kadar güçlüydü küçük kızın. Ailesi, dışarı çıkmıştı.

Ablasının sözleri yetmemişti. Yanağını okşayan  yaratığın elleri yetmemisti kızın korkusunun tamamen geçmesine.
Ailesi nerdeydi bilmiyordu. Evde ki yaratıklar dışında kimse kalmamıştı. Güç kızın hıçkırıkları her saniye de daha da artıyordu ama kimse duymuyordu onlardan başka. Elinde ki ayıcık ne kadar korurdu bilmiyordu ama yine de sıkıca sarılıyordu.

Dayanamıyordu kız. Gördüğü yüzler ve sesler ona işkence gibi geliyordu. Kusmak istiyordu. Tüm bu olanlar ona fazlaydı. O bir çocuktu ama yaşadıkları bir çocuğa ait olmazdı. Hiç korku filmleri izlememişti, ailesi onu korkutmamıştı. Ama o, yine de görüyordu o suretleri. Her yerdeydi onlar. Bırakmıyorlardı peşini, kurtulamıyordu. Her bir yardım isteği reddediliyordu.

Kapının yanında bulunan gaz lambasını aldı ve her şeye rağmen o kapıyı açtı. Ağızından tek tük kelimeler çıkıyor, kendi çapında yardım istemeye devam ediyordu. Belki duyan olurdu, yanılıyordu. Evin lanetli olduğunu düşünüyordu. Yine yanılıyordu çünkü lanetli olan kendisiydi. Psikolojisi ona oyun oynamıyordu ya da uykuda değildi.
Korku oyununun içine sıkışmış gibiydi ama bunlar gerçekti. Yavaş adımlar ile odayı terk etti.

Göz yaşları, yanaklarında belirledikleri yolda yavaşça süzülüyordu. Her şey çok yavaştı, hıçkırıklarından başka. O gün ilk kez ölmek istedi jennie...O gün, bu işkencenin son bulmasını istedi. O gün, yaşanan bütün bu olanların bir kâbus olmasını diledi. Oysa ki ileride bu yaratıklar, onun ailesi olucaktı. Onun hayatını mahveden bunlar olmayacaktı, o zamanlar bilmese de hayatını asıl değiştirecek olan kişi birazdan kapıyı çalacaktı.

Sesleri duyuyordu jennie. Ona olan yakarışları duyuyordu. Hissediyordu, hepsi küçük kıza bakıyordu. Sıcak nefeslerini boğazında hissediyordu jennie. Korkusu gittikçe artarken jennie güçlü olması seçti. Gözlerimi aralamaya çalıştı, ancak seçtiği ne olursa olsun o yapamazdı. Jennie iblisi ilk o gece eve davet edecekti. Yanında olanları hep yanlış tanımıştı o yaşa kadar. Kapı çaldı o an. Jennie koştu, jennie gözlerini açtı ve kapıya koştu. Annesi onu bu kabustan almaya mı gelmişti?

Kapı açıldı ve içeri bir beden yığıldı. İblis, o gün o eve ilk defa uğramıştı ama son değildi. Bunu hissetmişlerdi her şeye rağmen...

☯︎

"Jennie!"
.
.
.
"Jennie kâbus görüyorsun kalk!"
.
.
.
"Tanrım şu gibi olmuşsun. Kalk hadi"
●○●○●○●○●○●○●○●○○●○●○●○●○●○●○●○
Ben geldimmm ve gidecegimmm