A Life Without You [Completed, Published Under Ukiyoto Publishing]

09.

"She's dying," I immediately removed it on my mind, kasalukuyan akong nasa comfort room ngayon.

I washed my face and looked at the mirror, kumpara dati ay medyo malaki ang timbang na binawas ko, may ipinapahiwatig yata ang panaginip na iyon at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maalis sa isipan ko ang sinabi ni Doc Dominic.

Synthia, who ever that woman is, I really to need to find her. But the problem is, I don't know what exactly her face is. I shookt my head and squeezed my eyes shut.

Malalim akong napahugot ng buntong-hininga at agad rin iyon pinakawalan sa kawalan.

"I just wanted to know if what happened because I care about you!"

Muli ko na namang naririnig ang boses niyang naglalaro sa isipan ko nang biglang sumulpot si Ginger mula sa kung saan.

"Hey, are you alright?" She asked, I smiled at her nodded. She handed me a handkerchief, tinanggap ko naman iyon.

"I'm fine, it's just masyadong mainit kaya dumugo ilong ko." I chuckled. Sa totoo lang ay ayaw ko nang mag sinungaling sa kanila, napakahirap pala kasing magpanggap na malakas ka sa harap nila.

Naaawa ako sa sarili ko, ni hindi ko man lang matulungan ang sarili para bumangon at magpagaling. I need signs, signs that I deserve to be alive still.

When will I be able to get out of this big hole that I was on? Who will pull me out? I'm not ready to die. Not yet.

"Dapat pala hindi ka na namin sinama, pero alam mo ba? Nakakahalata na ako kay Clight..." aniya, my forehead creased.

"Nakakahalata? Anong ibig mong sabihin?" I asked out of nowhere.

"You know, nang una ka pa lang namin makilala. The way he looks at you, I saw how his eyes sparked like diamonds." Saad nito.

"Tigilan mo ng ako sa mga kakaganyan mo, Ginger. Malabong ako, impossible namang wala siyang natitipuhan sa eskuwelahan nila? Bakit ako pa na may kapansanan na?" Tawa 'kong saad. Ngumuso naman siya.

"Gaga! Ni minsan ba ay humarap ka na ba sa salamin? Puwes, kung wala pa halika rito!" Aniya at hinawakan ang magkabilang braso ko at iniharap ako sa malaking salamin ng sink comfort room.

Doon ay kitang-kita ko ang repleksyon ko, may pagkakapal ang kilay, katamtaman ang tangos ng ilong. Mapuputla ang mga labi, at may mahahabang pilik mata. I had this kind of cream color typed of eyes shaped like deep-set.

I had this alabaster skin, which emphasized my charming face. Originally, I have an Ivory skin but since I had this disease spreading inside me. Unti-unting nag-iiba ang kulay ng balat ko at nagiging maputla ito to the point na I can see my veins.

"You look lovely kaya, kaunting ayos lang ay tiyak na mas lalong mabibighani iyon sa 'yo." Wika nito, the corner of my mouth quirked up.

"Kilabutan ka nga, Ginger." Ani ko, sumilay naman sa mukha nito ang isang mapaglarong ngiti.

"Uy! Don't tell me... na-fa-fall ka ka na rin kay Clight?" Parang nanigas ako sa kinatatayuan ko, I felt my blood gathered upto my cheeks causing me to slightly blush, agad ko rin naman itong nginiwian.

"Hindi nga kasi, kulit naman tara na baka hinihintay na nila tayo sa labas." Ani ko.

"Uy, namumula ka yata!" Pang-aasar niyong muli at sinundot pa ang pisngi ko.

"Stop it. Hindi nga kasi." I admitted.

"Basta, kapag feel mo may nararamdaman ka na towards that grumpy man, ipaalam mo agad sa akin ah? Bibigyan kita advice." She giggled.