15 days to pretend | baekyeol

20** Please... **

[A.N: Mga bh3's kyu! Ang mga susunod na eksena ay mayadong ma drama na ewan talaga! Trust me masyadong sabaw kabebsh! Basta eto na!]

Baekhyun's POV

Tinanguan ko na lang yung matandang bruha. Nginitian niya ako at naglakad papalabas ng kwarto. Hindi na ako nagsalita pa at sumunod na lang sa kanya.

Akala ko dun lang kami sa bench mag-uusap pero nilagpasan lang namin ito. Bumaba kami sa hagdan at ang agad na nakita ko ay isang chapel.

Dun siya pumasok sa loob. Sumunod na lang din naman ako sa kanya.

Nagkneel muna ako bago sumunod sa kanya sa pag-upo.

Nakatingin lang ako kay Papa Jesus nang naramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko. Mahigpit na tila maamo nag naging paghawak niya dito. Parang sa hawak pa lang niya ramdam ko na ang mga emosyon niya.

"Baekhyun... mabait ang anak ko, bata pa siya. Alam kong... alam kong wala ako sa posisyong hingin to sa'yo... p-pero... can you give Chanyeo to my daughter? Bata pa si Nana, Baekhyun. She has more to experience than this. She has to live her life more. Ayoko siya mamatay ng maaga Baekhyun. Ayoko siyang magdusa at maging malungkot. Please Baekhyun, nagmamakaawa ako sayo. Ibalik mo si Chanyeol sa kanya. Let them be together." Hagulgol niya habang tinitignan ako sa mata.

Ayoko na! Ayoko na!

Unti unting pumatak ang mga luha ko.

"Ano ba kayo?! Inspirasyon niyo ba ang She's Dating The Gangster?! Bakit ako tinatanong niyo?! Dapat si Chanyeol tinatanong niyo! Si si Kenji eh! Pero bakit ako tinatanong niyo?! Excuse me. Ako ang pinakamaganda sa lahat no! Tangina please?! Di ako martyr brad ah! Konting Kuya Kim moment lang ha? Chanyeol was mine eversince that day I met him! He wasn't Nana's anymore bitch! Punyatera ka! Bakit ko naman gagawin yun?! Ha?!" Bulong ko sa sarili ko. Pero di ko naman sinabi sa kanya no tangina lang.

Di ko siya sinagot at hinayaan na lang na tumulo lahat ng luha ko.

Hahayaan ko ba silang kunin ang mundo ko?

Napaawang ang bibig ko ng makita kong lumuhod siya. Umiiyak at punong puno ng pagmamakaawa ang mukha.

"P-please Baekhyun, n-nagmamakaawa ako sayo! Please!" Yumuko siya at humagulgol.

Grabe ang iyak niya.

Ako rin naman eh. Sumasakit ang puso ko. Iyak lang din ako nang iyak.

Bakit ganito ang nangyayari?! Bakit kung ngayon masaya na kaming dalawa ni Chanyeol ngaony pa si mag-g-grand entrance?! Bakit?! Bakit ang saklap?!

Dahan dahan akong tumayo, bakayuko pa rin. Di ko alam kung ano ang gagawin ko. It was all so sudden it seemed surreal.

"S-sorry. I-I nee-need to think." At tumakbo na papalayo.

I can't think straight. Nagdidilim ang paningin ko. Nasusuka na rin ako.

Ano ba tong nararamdaman ko?

Habang naglalakad ako sa hallway ay nakaramdam ako ng matinding pagkahilo. Kaya, napahawak ako sa pader. Nahihilo talaga ako, sobra.

Ininda ko na lang ang pagkahilong nararamdaman ko at nagpatuloy pa rin sa paglalakad. Gusto kong makalabas sa impyernong ito.

Nakita ko na yung exit door. Atlast.

Huminga muna ako ng malalim bago nagsimulang maglakad ulit.

Umiikot na ang paningin ko. Hilong hilo na talaga ako. Makakayanan ko ba to?

Hindi pa lang ako nakakahalfway nang bigla akong natumba. My eyelids getting heavier as my vision was turning black.

Ang sakit ng ulo ko. Di ko na makayanan.