ᗩᗰᗩᖇᗩ

4

" İsmin ne?" Katrina." " Bende Şeytan Momo'nun kızı Carol." Onun sözlerinden sebep tüylerim diken diken oldu.

- Peki şeytan olmak nasıl bir şey? diye sordum.

Nedense bu soru onu güldürdü. Kahkahaları sesli, kız gibi nazikti.

- Peki insan olmak nasıl bir şey? diye sordu bana.

Gülümsedim. Carol'un bakışları arkamda ki bir şeye geçti, sonra geri döndü. Yine kedi gibi gülümsedi. "Odada ki saat geri kalıyor. Zaten geç kaldın." dedi. "Ne?" "Melek Werner.. İsmi buydu.. değil mi? Geç kalmaktan hoşlanmıyor. Özellik kalan tanınmayan olunca." Carol arkasını döndü, sanki hiçbir şey olmamış gibi yatağa uzandı. Kapıda dondum, sonra birden ayaklarımı çalıştırıp koridora koştum. Melek Werner soldan üçüncü kapı olduğunu söylemişti, direkt oraya yöneldim. Kola dokunmadan önce kapı açıldı. Melek Werner koridora fırladı ve keskin bir hareketle sınıfa işaret etti. "Hafıza problemlerin olduğunu hemen söylemeliydin." diye söylendi. Öğrenciler arasında Jeff'i fark etim ve onun yanına oturduğumda rahatladım.

- Üzgünüm neredeyse kendimde geç kaldım. Sana eşlik etmek istedim, ama Melek Werner neredeyse zorla sınıfa itti." aniden sustu, sonra bazı düşüncelerine gülümsedi ve devam etti, " Okula tekrar dönmemiz gerektiğini kim bilebilirdi." "Yanlış kelime.."

Melek Werner masanın etrafında döndü, kenarına yaslandı ve ellerini önünde bağladı.

- Birçoğunuz bunu biliyor, ancak yeni gelenler için tekrar edeceğiz." bana kızgın bir bakış attı.. "Meleklerin ve şeytanların okulu yeryüzünde uyumu korur, aynı zamanda cehennem ve cennet arasında ki barışı da korur. İyilik kötülük olmadan var olamaz ve tam tersi. Ancak geçilemeyen bir çizgi var. Bir melek bir şeytanla olamaz ve bir şeytan bir melekle olamaz. Tanınmadığınız ve henüz karar vermediğiniz için, bir tarafa veya diğerine yaklaşmanız yasaktır. Bu ihmal edilmemesi gereken ana kuraldır. Ve inanın, itaatsizlik durumunda size ne yapacaklarını kontrol etmemelisiniz. Sizden farklı olarak, melekler ve şeytanlar burada doğdu. Burası onların evi. Ama eviniz aşağıda. Akrabalarınız, arkadaşlarınız, işiniz, kedi köpekleriniz ve diğer sapkınlıklarınız. Hepsini unutun!"

Sesi öfkeyle doluydu. Sanki bize korkuyla basit bir gerçeği çekiçlemek istiyormuş gibi. "Öldünüz! Eviniz artık burada. Geçmiş hayatınızla herhangi bir temasta bulunmak yasaktır." Döndü, masadan bir yaprak aldı ve tekrar içine gömüldü. " Hem melekler, hem de şeytanlar tarafından eğitileceksiniz. Şeytanlar fakülteleri cehennemde bulunuyor, bu yüzden korkaksanız bu sizin probleminiz. Ve son olarak, yeryüzünde uzun zamandır ölen, diğer insanların görünüşlerini kabul edeceksiniz ve gözlerinizin renginden başka hiçbir şey size ihanet etmeyecek. Melekler, şeytanlar -ve ayrıca siz- yaşayan insanların görünümünü kabul edemezsiniz. Kendinizi ve birbirinizi her zamanki gibi algılayacaksınız. Bu insanların sizi tanımasını önlemek içindir. Görünümü izinsiz değiştirmek yasaktır. Anladınız mı?" Bütün sınıfa sordu ama sadece bana baktı. Sessizdim. " Harika! Bugün özel göreviniz olmayacak. Bugün koğuşunuz için, iki kötülükten hangisinin daha az olacağına karar vereceksiniz. Ya da tam tersi."

Melek Werner her öğrenciye ödevi kısaca anlattı.

- Ve şimdi girdap.

Jeff'i kolundan çektim. "Girdap nedir?" "O-o-o, bu hoşuna gidecek. Ama ilk başta korkutucu olacak."

Herkes bir kasırga gibi aşağıya inen tünelin yanına sıkıştı. Tanınmayan olanlar, kaçıp birer birer içine daldı. Geri adım attım, şimdi benim sıram olacağından korktum. Jeff bir anlığına dirseğimi sıktı ve şöyle dedi "Önemli olan, korkma. İniş yumuşak olacak." Bana doğru döndü ve sırtı ile girdap içine atladı. "Jeff!" Her şeyin yolunda olup olmadığını görmek için yaklaştım, ama melek Werner elini önüme uzatarak yolu kapattı. " Hadi, sıra sende." " Yapabilir miyim..." " Hayır." Melek Werner beni sırtımdan itti. Girdabın içine düştüm. Çığlık atıyordum. Bir çuval gibi aşağıya düştüm. Girdap oluşturan bulutlara her dokunduğumda dağıldılar, ancak boşluk hemen tekrar dolduruldu. Girdap sonsuz gibi görünüyordu ve yere değil, doğrudan cehenneme gidiyordu.