The Phantom Detective ✓

Chapter 08: Bloody Intramural [Fearsome Self]

WENDY

WHAT IS so special about intramurals for me? Some students take this opportunity to show-off their passionate love for their sports or to attain trophies and certificates for their collections while some play for fun. Perhaps others join for the first time and experience what it feels like to be in a tournament.

Today is Friday, 6:37 AM and I wore my P.E. uniform. I left the apartment which I were in and moved back to my family's house. I was scolded by my both father and brother yesterday after going to school without their permission to see Zen, whom ignored me.

Now back to question, why is instramurals special for me just for this year? Well, it is quite simple. I've never been able to any competition of my sport after graduating the junior high school, I mean moving-up. From kindergarten to junior high school, I've been attending classes to train myself and I could confidently tell I'm good enough to be in a tournament.

"Girls! Good luck sa volleyball team n'yo!"

"Bring the bacon guys, STEM 11-A for the win!"

"Huwag kayong masyadong kabahan, lods. Mas magaling tayo sa kanila!"

"Knock out agad sa 'tin mga kalaban once na makita nila tayo! Hahaha!"

Two days ang intramural event ng Percevale High School; Friday to Saturday dahil sa sobrang dami ng sports. Nakaupo lang ako sa upuan ko at pinapanood ang mga classmates kong magpaikot-ikot sa classroom. Ang iba'y naghahanda ng pompoms, banner, mga damit nila, at kung ano-ano pang equipments.

Tumingin ako sa katabi ko. Naka-uniform pa si Zen at nagbabasa ng libro, The Raven ni Edgar Allan Poe. Balita ko sinalihan niya raw ang halos lahat ng sports na siya namang sobra kong ikinagulat. Ganoon ba siya ka-hyper para hindi maubusan ng energy at kagaling sa lahat ng bagay?

And speaking of which, hindi niya pa rin ako pinapansin. Hindi naman sa naninibago ako, pero ang awkward na kasi para akin. Ilang years na kaming magkaklase pero noong nadiscover ko lang ang identity niya, saka niya lang ako pinansin. Now, we're back to square one.

"Wendy! Halika! Bilis!"

Napatayo ako sa upuan ko at pumunta sa pinto ng classroom namin dahil sinabi ni Sophie. Nakasuot siya ng cheer leading uniform at may hawak na pompoms.

Hinawakan niya ang balikat ko ay may ibinulong, "Totoo ba 'yung tsismis? May lalaki daw sa class n'yo na halos sinalihan ang lahat ng sports?"

I nodded. "Yes, mayroon nga."

"Omg, sino?"

"Si Zen."

"Whaaat?"

Natakpan ng pompoms ang mukha niya dahil sa pagtakip sa bibig niya sa sobrang gulat, "Ouch! Stupid pompoms! Nasundot ang mata ko!"

"Careful."

"Ah! Nakita mo na ba ang schedules ng bawat sports? Halikaaa!"

Hinila ako ni Sophie pababa ng STEM building at pumunta sa hallway kung nasaan ang malaking bulletin board. Walang masyadong estudyante ang nandito kaya wala kaming pagtingin.

"Ano sinalihan mo?" tanong niya sa akin habang iginagala ang tingin niya sa bulletin board. "Volleyball? Err, no. Mukhang hindi ka naman gano'n kaliksi. Chess?"

Umiling ako at ngumiti sa kanya. "Fencing. I'm a fencer."

"Eh?" napatingin siya sa 'kin at unti-unting nanlaki ang mga mata. "EH?!"

"Y-yes..."

"OMG! You never fail to surprise me!" wika ni Sophie ay hinawakan ang magkabila kong balikat. "Alam mo bang anim lang ang sumali sa fencing? And isa ka doon? Ang galing! Deretso tournament ka na! Si Kentonni, sumali sa chess. Halos fifty ang sumali kaya elimination palang ngayon, tapos bukas pa talaga 'yung tournament."