⌈ 24 ⌋

155 42 0
                                    

Dahang-dahang naglakad muli ang aking mga paa papunta sa upuang pinagtutuunang pansin ng aking mga mata, hindi na namamalayan kung may kotseng dumadaan sa kalsada. Pagkatapos tumawid, hindi ko napilitang hindi lumuha. Maraming ala-alang masaya ang nangyari dito. Mayroon ding malulungkot na pangyayari, pero para bang ngayon ang pinakamalungkot na memoryang magagawa ko dito. Umupo ako sa upuan habang dahan-dahang hinahawakan ng aking mga kamay ang pwesto kung saan kadalasang umuupo si Rhan.

Tagu-taguan: Ikaw na ba ang Buwan?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon