The Supreme President

One Shot Story

Third week na ng pasukan though wala namang bago. At sa loob ng tatlong linggo na yon, hindi ko padin nahahanap ang bestfriend ko.

I've been finding him for almost 5 years simula nung di siya nagpakita. My informant told me that he's been studying in this universiry kaya dito ako nag enroll, but I can't find him yet.

Sa loob ng tatlong linggo hindi miminsang maramdaman ko na may nakamasid sakin, I don't know kung sino pero nararamdaman ko. Nung una kinikilabutan ako but from then on nasanay na ako, hindi naman gumagawa ng masama eh. At ngayon na nasa room ako nag iisa, ayun na naman ang pakiramdam. Nakamasid na naman kung sino man siya.

"Alam kong anjan ka lang sa kung saan, lumabas ka na." Di ko mapigilang saad, pero nanatili lang akong nakatingin sa notebook ko.

"Pano mo naramdaman?" Ani ng isang baritonong tinig, nakatingin padin ako sa notebook ko. Bakit kinakabahan ako? So lalaki pala? Ano kaya kailangan niya?

"I just know, malakas pakiramdam ko." Nilingon ko ang nagsasalita pero nagulat ako ng nakahalumbaba na ito sa armchair ng upuan ko! Bat ang bilis kumilos?

"I-ikaw ang Supreme diba?" Nakita ko ang pagmumukha niya sa bulletin board sa labas.

"Yep."

"Ano kelangan mo?"

"Ikaw."

"Bakit? May nalabag ba akong rules ng paaralan? Classroom? Sabihin mo na." But he just remained silent, staring at me blankly bago ito tumayo at lumabas. Ano ba problema non? Tss.

.....

Three goddamn weeks! At sa loob ng tatlong linggo na yon, eto ako nakamasid lang sa babaeng yon! Tuluyan na ba niya talaga ako nakalimutan? Matapos ko makita ang eksena limang taon na nakalipas, ni hindi man lang ako hinanap! Goddamn it!

Nakamasid lang ako sa kanya, andito ako sa labas, nakasilip sa maliit na siwang ng bintana.

"Alam kong anjan ka lang sa kung saan, lumabas ka na." Nagitla pa ako sa tinuran niya. Ako ba tinutukoy niya? Pero walang lumabas kaya't mukhang ako nga tinutukoy niya.

"Pano mo naramdaman?" Nakapamulsa akong pumasok sa room at dumeretso sa kinalulugaran niya. She's still looking at her notebook. Baka gusto mo ko tingnan tss. -.-. Lumapit ako ng bahagya bago nakapangalumbabang tinitigan siya. Di niya ako nakita dahil nakatabon ang ibang buhok niya sa kanang pisngi niya.

"I just know malakas pakiramdam ko." Lumingon siya sakin na agad ding nanlaki ang mata dahil sa sobrang lapit ng mukha namin.

"I-ikaw ang Supreme diba?" Alam niya ang posisyon ko dito? Baka sinabi ng dean.

"Yep."

"Ano kelangan mo?"

"Ikaw."

"Bakit? May nalabag ba akong rules ng paaralan? Classroom? Sabihin mo na." Pero tinitigan ko lang siya. Baka sakaling makilala niya ang mata ko pero hindi. Umiwas ako ng tingin bago nakapamulsa ulit lumabas ng room.

If you can't remember, then let me remind you, Baby. I'll make you remember me, through my eyes. And you'll be mine, not as a bestfriend anymore.

......

"What thing do you value the most?" Tanong ng teacher namin while she's walking in the front. Ano nga ba? Maybe the necklace given by my bestfriend?