𝓸𝓵𝓲𝓿𝓲𝓪 𝓵𝓮𝓮.

1. kim jest ten chłopczyna?

o drugiej w nocy zawsze budziły ją krzyki rodziców. 

kłócili się o męża dla jej córki.

bo przecież księżniczka nie może objąć tronu jeśli nie ma do tego najsilniejszej ręki, czyli swojego męża.

urządzali tyle bali, ale żaden nie skradł jej serca. byli to starzy mężczyźni, którzy najchętniej zamknęliby swoją żonę w pokoju i nie wypuszczali do końca swego życia, ale przecież nie można żyć wiecznie i tak stary pan by umarł.

a o pięknej dziewczynie z blond włosami by zapomnieli.

prócz jego - chłopaka, który zawsze o tej samej porze wysyła listy, a ona każdej nocy płacze.

nie wiedziała kim jest, gdzie żyję albo raczej jak mu się żyję, czy ma żonę i dwójkę dzieci czy może jest sam jak palec.

te pytania ją nurtowały każdej nocy: kim jest ten chłopczyna i dlaczego nigdy się jej nie pokazał? może bał się, że taka jak ona wyśmieje go bądź zrobi coś gorszego. jeśli byłby biedny to ją nie obchodziłoby. liczyła się ta głęboka miłość, a nie pieniądze. 

twój kolor sukni przypominał mi gdy byłem ostatni raz na wspólnym obiedzie u mojej matki. gdy się uśmiechałaś do tych dzieci myślałem, że serce mi pęknie. chciałbym móc wywoływać uśmiech na twej twarzy i stać przy twym boku. mam nadzieję, że kiedyś się spotkamy, a ja będę miał w sobie tyle odwagi by poprosić cię o rękę. 

nie wiedziała dlaczego jej kolor sukni skojarzył się z ostatnim obiadem u swej mamy, ale była szczęśliwa, że dostała w końcu list. tajemniczy chłopak nie odzywał się dwa miesiące. myślała przez pewien czas, że coś się stało ale te myśli z każdym kolejnym dniem odchodziły. nie wiedziała jak mu pomóc bo nie znała adresu, ale może było tak lepiej? nie wiedzieli o swoim istnieniu. on wiedział jak wygląda, ale ona...

zimne powietrze muskało jej policzki.

może gdzieś tam jest ten chłopak i spogląda tak jak ona w gwiazdy płacząc.