Secret Between Us [norenmin]

Bölüm 10: Bayan gömlekleri

Jaemin ve komşusunun arası bir daha düzelmedi çünkü kadın onu ve ailesini suçluyordu inatla. Onları ne zaman görse yüzünü buruşturuyor ve kendi kendine bir şeyler mırıldanıp yolunu değiştiriyordu. O günden sonra başka bir evcil hayvan daha almamıştı. Diğer komşulara bir çay saati esnasında anlattığına göre Jaemin gelip yeni hayvanını da öldürebilirdi. Başka hiçbir şey yokmuş gibi Bayan Shin'in bir hayvan almasını bekliyordu. Onu birkaç kez evinin karşısında gözlerini dikmiş eve bakarken gördüğünü iddia ediyordu ve bu durum mahalledeki birkaç yaşlı kadını ürkütmeye başlamıştı. Doğrusu her şeye inanan ve insanların arkasından konuşmayı seven yaşlı bir kadın olsam ben de bu sözlere kolaylıkla inanırdım. 

Ben ve ailem ise üzerinden günler geçmesine rağmen bu konuyu hala aşamamıştık. O akşam eve döndüğümde babam beni yanında çağırdı ve ona anlatmak istediğim bir şey olup olmadığını sordu. Ona bir şey olmadığını söyledim ancak babam çoktan her şeyi öğrenmişti. Bir umut vardı içimde öğrenmemiş olmasına dair. Polislerin birkaç konuşma yapıp umursamadan gitmeleri sayesinde oluşmuştu bu umut. Ama babamın yüzündeki o bıkkın ifade bana boşuna umut etmememi söylercesine karşımda duruyordu ve babam doğrudan gözlerimin içine bakıyordu. Onun bu ifadesi beni her zaman korkuturdu. Babamla öyle çok da mesafeli değildik. Onun istediği doğrultuda gitmiyor olmam canını sıksa da bana kötü davranmaz, bazen benimle muhabbet eder, zaman geçirirdi. Yine de ondan biraz da olsa korkardım. Babam gerçekçi ve ciddi biriydi. Bir şeyin doğru olmadığına inandığında onu ne olursa olsun vazgeçiremezdiniz. Sizi dinlemezdi bile. Sadece sözünü dinlemeli ve devam etmeliydiniz. 

O gece babam benden artık Jaemin'den uzak durmamı istedi ve eğer yapmazsam beni okuldan alıp onu göremeyecek kadar meşgul olacağım bir sanayiye vereceğini söyledi. Ben de ona onun gibi birinin oğlunu asla okuldan almayacağını, aynı onun gibi bir hakim olmamı istediğini bildiğimi ve statü düşkünü olduğunun söyledim. Bunun ardından annemle babamın yüksek sesli bir tartışmaya tutuşmasına neden olan bir tokat attı bana ve ben de odama gittim. 

Sanırım öfkeliydim. Öyle öfkeliydim ki masamın üzerinde duran ve hiçbir suçu olmayan, babamın isteği doğrultusunda okumaya başladığım felsefe kitabını elime alıp bir hışımla duvara fırlatıp yatağıma uzandım. Sakinleşmem uzun bir süre aldı. Aşağıdaki büyük ahşap saatin gece yarısını belirten sesini duyduğumda ancak boşaltabilmiştim zihnimi. 

"Demek babana karşı geldin." dedi Jaemin öne doğru çektiği ceketin kumaşını parmaklarının arasına alıp incelerken. "Kalitesiz," diye mırıldandı ve bana döndü. "Bu senden beklenilmeyecek bir şey. 

Birkaç gün önce, kavgadan sonraki sabaha evimden kovulmuştu. Beni almaya geldiğinde şans eseri bahçedeydi annem. Çamaşırları asarken onu görmüş ve birkaç gün evimize gelmemesini tembihlemişti. Biz de birkaç gün uzak kalmıştık ve şimdi bir giysi mağazasında Jaemin'in hepsinin kötü olması için bir neden bulduğu kıyafetlerin arasından alışveriş yapmaya çalışıyorduk. Yalan söylemeyi ve sır saklamayı sevmem. Eğer anlatmasaydım Jaemin anlatana kadar her gün defalarca kez sorardı neler olduğunu. Bu yüzden ona karşı dürüst oldum ve olanları anlattım. Daha doğrusu, eksik bir şekilde anlattım. Bazı kelimelerden ve tokattan bahsetmedim. 

"Yanlış düşünüyordu ve beni dinlemedi. O yüzden. Yoksa biliyorsun, haksız olsaydım ona bir şey söylemezdim. Hem bu tam olarak karşı gelmek sayılmaz sadece konuştuk." Arkadaşım hafifçe başını salladı. "Tabii, sonrasında baban da 'Jaemin'i yanlış anladığım için özür dilerim oğlum, onunla takılmaya ve her gününü boşa harcamaya devam edebilirsin.' dedi, değil mi?"

Onu biraz ittirip güldüm, aynı zamanda o da gülüyordu. Hafifçe elini kaldırıp ilerideki görevliye seslendi. "Afedersiniz," Başka insanların yanında ne kadar dikkatli ve kibar olduğu bazen beni şaşırtıyordu. Kadın yanımız yaklaşıp birkaç adım ilerimizde durdu. "Bunun bir büyük bedeni var mı acaba? Burada birkaç tane daha var ama küçükler."