Şu çocuklara baksana? Okula gitmek için erkenden hazırlanıyorlar. Yüzlerinde her zaman bir tebessüm. Ödevleri takmıyorlar.. Büyüdüklerinde ne olacaklarını bilmeden.
Halam ve eniştem bir ev seçmişti ve çok beğenmişlerdi, oraya taşınmıştık. Burdaki ilk günümdü, yeni okul, yeni arkadaşlar ve yeni bir ev.. Karnım acıkmıştı, eniştem ve halam işe gittiğinden evde yanlızdım. Buz dolabını açtım, dikkatimi çeken tek şey çikolatalı bir kekti. Kek yeme eşliğinde çantamı hazırladım ve okul yoluna koyuldum.
Okul ve ev arasında 7 sokak vardı. Dün gece kavga olan sokaktan geçerken içime öküz oturdu sanki. Dün oradan geçerken bana bakan çocuk geldi aklıma. Çocuğa çok atarlı ve kaba davranmıştım sanki. ''Ah salak, ah salak Nehir!'' diye kendi kendime konuşmaya başladım.
Okula vardığımda tüm gözler benim üzerimdeydi. Çok merak ediyordum, eskiden kolejde okuyan ben bir devlet okuluna alışabilecek miydim?
Müdüre gidip hangi sınıfta olduğumu öğrenmem lazımdı. Önüme gelen ilk öğrenciye sorduğumda ilk acır bir şekilde baktı ve yerini söyledi teşekkür ettikten sonra çocuğun tarif ettiği yöne müdürün odasına doğru yürümeye başladım. Kapıyı tıklattıktan sonra gir sesini duyunca içeri girdim.
''Şey hocam ben-'' derken içeri dalan çocuğa odaklandık
Müdür ''Furkan' otur bekle biraz.'' dedikten sonra çocuğa bakmaya devam ettim. Bu o çocuktu! Dün bana bakan! Müdür bana baktıktan sonra cümleme devam ettim.
''Yeni öğrenciyim. Hangi şubedeyim?''
''Nehir ARPAK?''
''Evet.''
''C.'' dedikten sonra çocuğa baktım, bana acıyor gibi bakıyordu. Ona gözlerimi devirdikten sonra deri çantamı alıp sınıfa çıktım. İlk gördüğüm boş koltuğa oturdum, yanıma bir kız geldi ve bana baktı.
''Şey boş sanıyordum. Doluysa kalkabilirim?''
''Hayır. Dolu değil. Ben Doğa.''
''Nehir.'' dedim gülümseyerek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kötü Çocuk.
General FictionBabasını ve annesini bir yangında kaybeden bir kız. Halası ve eniştesiyle kalmaya başlar. Artık annesi yerine halasına anne, babası yerine eniştesine baba diyor. Peki ya Nehir' tehlikeli bir çocukla tanışırsa ne olacak?
