ANNECİĞİM LÜTFEN MERHAMET...

Artık Anneciğim lütfen merhamet...

       Ben doğmadan babam ölmüş,babamın yokluğuna çok üzüldügüm bir gündü.Annem,cennetten,ahiretten bahsetmişti.Babamın orada olduğundan,bizimde bir gün öldügümüzde yanına gideceğimizden bahsedince epey ferahlamıştım.Üzüntüm azalmıştı.Hele babaannemin :"Peygamberimiz de (s.a.v.) babasını görmemiş.Kendisi doğmadan babası ölmüş"demesi en büyük tesellim idi.

    

        Ortaokul ikinci sınıftayım.Yaşım on üç.Güzel bir bahar günü Mayis ayının ilk pazarı.Herkes annesine bir şeyler alıyor,anneler günü hediyesi...Babaannemin koluna girdim.Öbür eliyle de bastonuna dayanıyordu.Fazla uzak olmayan mezarlığa gittik.İki mezarın ortasına oturduk.Önce beraber Fatiha okuduk,sonra babaannem Yasin okudu.Annemin mezarıda eskimeye başlamıştı.Tam yedi yıl önce bir trafik kazasında keybetmiştim onu da.Eve döndüğümüzde pazar gününün tarihini atıp şunları yazdım:

     "Anneciğim":Artık üzülmüyorum.Babamı görmeden dünyaya gözlerimi açmamla Sevgili Peygamberimize benzeşim gibi geliyor bana,tam altı yasında seni kaybetmekle de yine o iki cihan sevgisine benziyorum.

      İnşallah her şeyimle O'na benzeyerek yaşayacağım ve cennette sizlerlew karşılaşcağım.                           

✖✖✖ Canım annem seni çok seviyorum♥♥♥