My Love (Leo Valdez fan-fic)

Lies and Facts (Yalanlar ve Gerçekler)

12 GÜNDÜR YB YAZMADIĞIM İÇİN ÜZGÜNÜM. ÜSTELİK SÖMESTRDA!!! AMA 24 SAYFA SOSYAL ÖDEVİMİZ VAR VE MAL GİBİ TİYATROYA GİDİP OYUNU NOT ALMAMIZ GEREK -.- HER NEYSE... EĞER HALA OKUYAN VE TAKİP EDENLER VARSA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM, YOKSA... EH, SİZİ SUÇLAMAM. BENDE ARTIK HİKAYELERİ PEK TAKİP ETMİYORUM AMA İNGİLİZCE HİKAYELERLE KAFAYI BOZDUM DENEBİLİR ^-^ BU ARADA SİZE KİMİN ÖLMEYECEĞİNİ SÖYLÜYORUM: LEO VE DREAM DEĞİL ÇÜNKÜ EĞER SEVGİLİSİNİ VE KENDİSİNİ ÖLDÜRÜRSEM BENİ ÖLDÜRECEK BİR DOSTUM VAR, 7'LİDEN BİRİ VEYA HAVANIN ÇOCUĞUDA DEĞİL. BU ARADA DİKKAT EDERSENİZ "7" YİNE ÇOK UZATTIM. İŞTE BÖLÜMÜNÜZ!!!

MEDYA: HELENABİLMEMNE'NİN ÇİZDİĞİ KARİKATÜR (ÇEVİRİSİNİ ATMAMI İSTER MİSİNİZ?)

BÖLÜM ŞARKISI: YOU'RE GONNA GO FAR KİD (MEDYADA VAR AMA BÖLÜMLE ALAKALI DEĞİL, ÖYLESİNE)

Leo, ne yapacağını bilemiyordu. Aslında neye daha çok şaşıracağını bilmiyordu; kollarında sayamayacağı kadar kesikle yerde yatan Melodie'ye mi? Yoksa güverde duran tanrıçaya mı? Gözlerini ışıldayan Kalipso'ya dikmişti. Ona baktıkça eski aşkı alevleniyor, onu öpme isteyiyle doluyor ve ayağının dibinde kanlar içinde yatan Melodie'yi unutuyordu. Kalipso, Leo'nun aklını okumuşçasına Leo'nun yanına uçtu ve dudaklarına bir öpücük kondurdu. Arkadan Dream'in çığlığı ve Nico'nun Melodie'nin adını bağırmasıyla Kalipso'dan ayrıldı. Kalipso rüzgara karışıp kaybolurken, Leo'nun eline bir mektup bıraktı. Leo, heyecanla mektubu açıp okumaya başladı:

"Sevgili Leo,

Öncelikle seni bırakıp tanrıça olduğum için çok özür dilerim. Sen beni kurtardın ama ben sana ihanet ettim. Bu yüzden senden ne kadar özür dilesem yine de işe yaramaz. Yine de senden beni affetmeni istiyorum. Aslında buraya gelirken, Afrodit'ten seni bana tekrar aşık edecek bir büyü kullanmasını istemiştim ama o senin beni zaten sevdiğini söyledi ve büyü kullanmayı reddetti. Zeus'a senin yanında olmak istediğimi söyledim ama izin vermedi. Tanrıçalar, melezlerle birlikte olamazmışmış. Ne kadar üzülsemde, kabul etmekten başka şansım yoktu. Fakat, senin ve şu diğer Poseidon melezinin ilişkisini shipliyorum. (Afrodit sağ olsun) Bu yüzden sana bunu söylemem gerek; Matty, Melodie'nin ona aşık olması için Cupid'den yardım istedi. Cupid kabul etsede Afrodit buna çok kızdı ve Matty'nin büyüsünün sadece ona dokunduğunda işe yaramasını sağladı. Bu arada şunu sakın unutma:

Matty ve Melodie'nin aşkı yalan

ama

Sen ve benim aşkımız gerçek...

Sevgilerle,

Kalipso"

Leo'nun jetonu mektubu okuyunca düştü. Melodie'nin durumu ağır olabilir, hatta ve hatta şu anda ölüyor olabilirdi ve onun yanında olması gerekirken, Leo , güvertede dikiliyordu. Mektubu ve zarfı yere fırlatıp revire koştu. Gözdüğü şey karşısında şaşırsada bozuntuya vermedi ve Melodie'nin yanına oturdu. Sonra gözüşok geçirdiği görüntüye kaydı; Nico ve Dream, bir birlerine sarılmış ağlıyorlardı. Percy elindeki mavi kurabiyelerle ziyafet çekiyorken, Annabeth onu azarlıyordu. Hazel ve Frank, birbirlerine sarılmışlardı. Jason ve Piper... Piper'nın odasındaki iki kişilik yatağa mı gidiyordu bunlar!?!??!?!?!?! Matty'ye gelirsek...O bir köşede Afrodit'e lanet okuyordu. Leo'nun geldiğini görünce herkes odadan çıktı, Nico dışarı çıkarken Leo'ya en öldürücü bakışlarından birini attı ama sonra yüzü bembeyaz kesildi ve Melodie'ye dönüp baktıktan sonra rahatlayıp dışarı çıktı. Hepsi gidince Leo, Melodie'nin yanına daha da çok girdi. Yatakta hareketsizce yatan kızın kulağına eğildi ve şu sözleri fısıldadı:

-Bunu neden yaptın? Beni ve tüm herkesi ne kadar üzdüğünün farkında mısın??? Eğer uyanınca sana kızacağımızdan korkuyorsan, korkma! Sen ne yaparsan yap ben sana kızamam. Beni üzdüğün için mi yaptın yoksa?! Eğer öyleyse ağabeyinden bile daha yosun kafalısın demektir. Şimdi aç şu mavi gözlerini karlar kraliçesi. Aç ki bu lakabı son kullanışım olmasın. Matty ile ilgili... Senin elinde olmadığını biliyorum. Bu kötü bir büyü. Sana kızmayacağım, üzülmeyeceğim, aksine kurtulmana yardım edeceğim yeterki aç gözlerini... Lütfen...

Leo'nun yanakları ağlamaktan ıslanmış, gözleri kızarmıştı. Uykuya dalmadan önce bunun bir kabus olacağını biliyordu.

Leo yeşil bir çayırdaydı. İleride bir ağaç vardı. Leo, yaklıştıkça ağacın altına oturan beyaz elbiseli kızı fark etti. Ama bu kız sıradan bir kız değildi. Bu kız Melodie'ydi. Genç kız ayağa kalkıp Leo'ya gülümsedi ve konuşmaya başladı:

-Merhaba, Leo...

+Selam, Melodie

-Sana söylemem gereken şeyler var

+Nedir?

-Öncelikle, Percy, Nico ve Dream'e onları sevdiğimi ve üzgün olduğumu söyle 

+Neden üzgünsün ki? Hem bunu uyanınca kendinde yapabilirsin?

-Bu konuda... Leo, beni affet ama burada, bu dünyada kalmak istemiyorum... Gidiyorum...

+Çok komiksin ama ciddi olalım, neden?

Melodie'nin yüzündeki ciddi ve üzgün ifadeden Leo bunun bir şaka olmadığını anladı ve kalbine bir bıçak saplandı.

-Gerçekten üzgünüm Leo ama böyle olmak zorunda. Matty bana her dokunduğunda kalbini kırmaya dayanamam. Belki dünyada her saniye kalbini kırmamdansa bir anlığına kalbini kırmam daha az acı verir.

+Hayır!!! Matty umrumda değil!!! Eğer böyle gidersen, daha çok kalbimi kırarsın, anlasana!!!

-Üzgünüm, Leo...

Sonra Leo'ya yaklaşıp öptü. Leo, Melodie'nin ellerini çok sıkı bir şekilde tutsada Melodie ellerinden kayıp gitti ve giderek kaybolarak Leo'yu yalnız başına bıraktı...

Leo, nefes nefese kalktı. Bunların gerçek olabileceğine inanmak istemiyordu. Tabii Nico içeri şok olmuş ve normaldende beyaz bir suratla odaya dalınca bunların rüya olmadığını anladı. Melodie, son kez rüyasında ona veda etmişti. Kar tanesi, Leo'nun elinden kayıp gidiyordu ve Leo'nun yapabileceği hiçbir şey yoktu...