KORUMA | bxb

Affet Beni

14.12.2020

***

Merdivenleri çıkıp açık olan kapının önünde durdum. Yaşlı teyze bana gülerek bakıyordu.

"Hoş geldin oğlum. Geç içeriye." Adamın binaya girebilme ihtimali vardı. Bu nedenle gülümseyerek kafa salladım.

İçeriye girdiğimde yaşlı amca koltukta oturuyordu. Beni görünce ayağa kalktı. "Hoş geldin oğlum."

"Otur amca lütfen rahatsız olma" Koltuğa oturup birleştirdiğim dizlerime ellerimi koydum. "Ali, Ömer nerde?"

"Balkona çıkmıştı galiba" Yaşlı kadın kafasını sallayıp odadan çıktı. Amcaya Ali demiştim hakikaten adı Ali'ymiş la...

Az sonra 10 yaşlarında bir çocuk girdi içeriye. Beni görünce tip tip baktı. Anlamayarak baktım ona. Arkasından teyze geldi. "Ömer bak arkadaşın gelmiş ders çalışmak için" Ömer bana kaşlarını kaldırarak şaşkınlıkla baktı. "Bu abi Serdar'ın 3 katı anneanne."

Harbi harbi arkadaşı olduğuma inanmışlardı. Ulan hiç mi demiyorsun el kadar veledin bu oğlanla ne işi var diye...

Ben cevap vermeyince çocuk sırıtıp bana doğru geldi. "Ama bu abi daha zeki gibi. Ödevlerime yardım edersin değil mi?" Gelmiştim bir kere. Mecbur kabul edip beraber masaya oturduk.

Ders çalışmaya başlarken yaşlı teyze bize çay ve kurabiye getirdi. "Sen nerden tanıyorsun Ömer'i?" diye sorunca korkuyla baktım yaşlı adama.

Cevap vereceğim esnada telefonum çaldı. Arayan Cihangir'di. "Efendim?"

"Doruk nasılsın? Güvenli bir yer buldun mu?"

Bana tip tip bakan insanlara bakıp gülümsedim. "Evet buldum."

"Tamam alayım mı seni? Ekibi gönderdim. Onlar da alıp eve bırakabilir seni."

"Gerek yok. Biraz daha buradayım sanırım."

"Geliyorum ben."

"Gelm- Alo! Alo Cihangir!?" Telefonu kapatmıştı. Ben de yanıma bırakıp bana meraklı bakışlar atan insanlara baktım. "Şey aslında... Ben sanırım yanlış yere geldim." Ayağa kalkacağım esnada Ömer kolumdan tuttu.

"Lütfen yardım et bana. Tek başıma yapamıyorum." Dedesi ve anneannesine baktım. Hâlâ şaşkınlıkla bakıyordum onlara.

"Oğlum sen kimsin?" Yaşlı amca korkuyla baktı bana. Zarar verebileceğimi düşünmüştü sanırım. Derin bir nefes alıp omuzlarımı düşürdüm. Her şeyi anlatma vakti gelmişti. "Şöyle ki... Beni takip eden bir adam vardı."

"Hiii!" Diye bir ses çıkardı yaşlı teyze. Ömer ise gülerek alkışladı. "Çok heyecanlı" göz devirdim. Ruh hastası çocuk...

"Ben de kurtulmak için sana el salladım Ali amca. Şansa adını tutturmuşum. Sonra çağırdınız ben de geldim. Durum bu." dedim kitapları göstererek.

"Polise haber verelim mi?" Dedi teyze endişeyle

"Yok yok ben aradım zaten. Birazdan gelecek almaya."

"O zamana kadar yardım edeceksin değil mi?" Ömer konuşunca ona baktım. Yok! Kurtuluş yoktu bu çocuktan. "Edeyim bari." deyip tekrar koltuğa oturdum.

Yaşlı çift bir süre şaşkınlıkla baktılar birbirlerine. Sonra bir şey demeden kendi hallerine döndüler. Ne çabuk kabullendiler be... İyi insan bir başka oluyor dedim kendi kendime. Başkası olsa başı belaya girmesin diye kovardı beni.