TÝM || NisBar

DINNER

Ben geldim. Biraz tıkanmıştım hikayede, o yüzden geç geldi. Ayrıca rahatsızım diye duyuru yapmıştım. Canım arkadaşlarım biriniz bile geçmiş olsun dememişsiniz 💔 sağolun.... neyse, sizden ricam bi önceki bölüme gidip duyuruyu okuyarak diğer kurgularım hakkında görüş belirtmeniz. Ayrıca yorumlara benim hoşuma gidecek kurgular bırakabilirsiniz, kendi kurgularınız da olabilir. Okumaya çalışacağım.

...........

Berkan bağırmaya başladı "ulan allaaaah bee"

Hatice de ondan farksız değildi ve alper de barışın sırtına atlamıştı. Eceyle ezgi ise aynı anda bana sarılmışlardı, beni tost yapmaya niyetlenmişlerdi sanırım çünkü nefes alamıyordum.

Sıyrılıp bağırdım. "Yaa...duruun. Herkes bize bakıyo yaa, ay alper insene napıyosun allah aşkınaa"

Alper barışın sırtından indi "aman yemedik sevgilini. Sen birazdan gideceksin, barış bize kalacak o zaman binerim ben de"

Hatice ellerini çırptı. "Ne zaman kutluyoruuz"

"Şimdilik kutlayamıyoruz çünkü bi karışıklıklar oldu, ama bu akşam yemek yeriz babamla, tanışırsınız"

Ece saate baktı "hadi hadi dağılalım, sonra buluşuruz"

Barışa döndüm "o zaman...görüşürüz"

Barış gülümsedi "şey yaparız...mesajlaşırız"

"Hm..hm, fırsat buldukça"

Barış elini ensesine götürdü "görüşürüz o zam..."

Ece kolumdan çekti "ay aptal aşıklar yaa hadii, vedalaşamadınız bi"

Barışa el sallayıp salona girdim "ya ece napıyosun yaa"

"Kızım ben bıraksam yarım saat görüşürüz derdiniz birbirinize"

Telefonumun mesaj sesini duyunca cebimden çıkarttım.

Barış: Görüşürüz o zaman güzelim.

Telefondan kafamı kaldırıp kıkırdadım. Ece telefonuma eğildi. "Ne gülüyosuun....ayy cicim ayları artık çok tatlısınız yaa"

"Şş ece suus kafamı karıştırma"

Ne zaman görüşürüz?

Elimde olsa her an

Keşke elinde olsaymış
Koç geldi
Kaçıyorum.

Ekranı kilitleyip telefonu hırkamın cebine attım. Ece yaklaşıp omzuyla omzuma vurdu. "Sırıtıp duruyosuun"

Gülümsedim "galiba çok mutluyum"

"Ayy nazar değmesin yaa tü tü maşallah"

"Tü tü ne ece napıyosun ya"

"Ay çekyada yapmazlar tabi bilmezsin. Böyle tükürülür maşallah denirken"

"Yok artık"

Koç sessiz olmamızı söyleyince yerlerimize geçip antrenmana başladık ama o antrenman nasıl geçti bir de bana sorun. Sürekli aklımda barış vardı.