Ζόνες: Το Ξύπνημα της Καμιενέφ

Ανατολικά του Μπλε Ωκεανού

Νερ

Ναι, σιγά μην άφηνα κάποιον άλλον να αφηγηθεί για την πατρίδα της μητέρας μου, και ναι, το λέω όσο το δυνατόν λιγότερο προσβλητικά αν αναρωτιέστε.

Αλλά όπως ανέφερα πριν λίγο η Ακουερίνια είναι...ή μάλλον ήταν, η πατρίδα της μητέρας μου, της Ιριγκέλβια Νεβελφερένιον.

Είναι ένα νησί που βρίσκεται στα ανατολικά του ωκεανού μου, για την ακρίβεια είναι το πιο ανατολικό σημείο στον παγκόσμιο χάρτη των Ζόνων και σχεδόν αγγίζει την τροπική ζώνη.

Η ιστορία του νησιού είναι γεμάτη από παράδοση για τις γοργόνες αλλά και τις νεράιδες και τα ξωτικά νεροδαμαστές που κατοικούν στο νησί.

Πριν από πολλά χιλιάδες σελήνια, τα Βασίλεια του Νερού είχαν ολοκληρωτικό έλεγχο των νησιών που ήταν στους ωκεανούς τους, με εξαιρέσεις εκείνα τα νησιά που ήταν επικράτειες άλλων Ζόνων.

Αυτά τα νησιά ελέγχονταν πλήρως από το Βασίλειο του Ωκεανού που αντιστοιχούσε σε κάθε ένα νησί.

Όμως κάποια στιγμή, μετά από μία σειρά επαναστάσεων και αρκετές μάχες, οι Τυραννικοί Δέκα, όπως ονομάστηκαν από την ιστορία οι βασιλείς με την κατοχή των Μαργαριταριών της Ακουάτα, νικήθηκαν και έτσι, οι νέοι βασιλείς των ωκεανών κήρυξαν την ανεξαρτησία του κάθε νησιού ως ένα αυτόνομο κράτος.

Και κάπως έτσι ξεκίνησαν και οι μεγάλοι οίκοι των νήσων, όπως οι Άκουαγκελβ, οι Σιλέρις, οι Νεβελφερένιον και πολλοί ακόμα.

Οι γοργόνες που μένουν σε νησιά, έξω από το νερό, ονομάζονται γοργόνες της ξηράς.

Και αρκετά νησιά κατοικούνταν από αυτές, και ένα από αυτά ήταν και η Ακουερίνια.

Ένας από τους προγόνους μου, από την πλευρά της μητέρας μου, έγινε κάποια στιγμή, Βασιλιάς της Ακουερίνια, και ανήκε στον Οίκο των Άκουαγκελβ, έναν αρκετά αρχαίο οίκο γοργόνων και που ήταν αρκετά εύποροι, ήταν βέβαια αντρικός οίκος, και με την βοήθεια γυναικείων οίκων όπως οι Νεβελφερένιον, παρέμειναν στην εξουσία για πολύ καιρό, ώσπου ο Ραΐντο ήρθε.

Το νησί δεν κατακτήθηκε ποτέ, αλλά οι συγγενείς της μητέρας μου, είχαν πεθάνει όλοι εδώ και δέκα σελήνια, και οι οίκοι που είχαν απομείνει δεν μπορούσαν παρά να βλέπουν το κράτος τους να καταστρέφεται.

Η μητέρα μου πέθανε επίσης, οπότε δεν υπήρχε κάποιος για να αναλάβει την εξουσία, γιατί οι Ακουερινινιανοί δεν θα έσκυβαν ποτέ το κεφάλι τους σε εμένα ή στον πατέρα μου, ή στην γιαγιά μου, αν ζούσε τότε.