Selam güzelliklerim abilerim ve miniklerim.
Nasılsınız?
İYİ OKUMALAR.
- Kızım Alara Saraçoğlu'yu Ebrar Sönmez diye sisteme geçirdim.
Senide Alara Saraçoğlu diye sisteme geçirdim. Yani sen artık ölüsünün Ebrar ve artık Alara Saraçoğlu'sun.
ve artık Alara Saraçoğlu'sun
ve artık Alara Saraçoğlu'sun
ve artık Alara Saraçoğlu'sun
ve artık Alara Saraçoğlu'sun
Bu cümle aklımda dönüp duruyordu, ne o ne ben konuşmuyorduk.
Ben donup kalmıştım, hiçbir şey hissetmiyordum şu an.
Beni öldürmüştü, ben artık yoktum. Gözyaşlarım akıyordu.
Silmiyorudum.
Acı hissetmiyorum, öylece kalmıştım.
Bu nasıl bir his, yaşadığınız halde yok olmak.
Ama ben vardım ölmemiştim, yaşıyordum bir insanın hayatını değiştirmek bu kadar kolay mı? Sadece bir isim ve soyadıyla...
Değiştirmişti.
Ben artık Ebrar Sönmez değildim Alara Saraçoğluydum.
-Kızım iyi misin?
Soru sormuştu. Ben iyi miydim?
Bilmiyorum, gerçekten bilmiyorum.
-Alara iyi misin? dedi.
-Ben Alara değilim!! dedim. bağırarak.
Titriyordum kalbim deli gibi atıyordu. Kızarmıştım, nefes alamıyorumdum.
-Bak biliyorum, bu senin için çok zor.İst-
-Çıkın dışarı böyle bir şey asla
olmayacak. Ben Ebrar Sönmez 'im.
-Sen artık Ebrar değilsin. dedi elini masaya vurarak.
Yerimden hopladım resmen. Nefes alamıyordum.
- Bak istediğin her şeyi yaparım kızım, yeter ki Alaram ol
-Ben hiçbir şey iste-
-Ebraaaar, Ebraaaar
Bu ses. Bu ses annemin sesiydi.
- Ebrar kızımm, yavruum bir tanem.
Annem bana sesleniyordu.
-Uyaaan, aç gözünü kızımm, aç şu güzel gö-gözlerini.
Aç gözlerini mi? Ama ben buradaydım. Hızlıca odanın penceresinden koridora baktım, oradaydı.
Kafasını sedyenin, üstünde yatan kişiye koymuş ağlıyordu.
Yavaşça kalktı üzerinden.
Aman Allah'ım elbisesi kanlar içinde olan kıza sarılıyordu benim annem.
Kızın yüzüne bakınca başım dönmeye başlamıştı.
Aynı ben, tıpkı benim kopyam gibiydi bu kız.
Bu nasıl olur. Böyle bir şey olamaz ki.
-Sen ölemezsin Ebrar, sen ölemezsin!! Hani yaşayacaktın! Hani hep bizimle beraber olacaaktıınn!! dedi. annem bağırarak.
Burdayım anne, burdayım diyerek kapıya doğru ilerledim.
-Ebrar nereye!
-Çekil şuradan, annemin yanına gidecem ben ölmedimm.dedim bastırarak.
-Özür dilerim ama bunu yapmak zorundayım.
Kapının kolunu indirmiştim tam açacakken, belimde hissettiğim iğneyle yere düşmüştüm. Artık karanlıktaydım.
- Özür dilerim kızım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mucizenin Felaketi
Mystery / Thriller'GÜNEŞ DÜNYA'NIN OLSUN SEN DE BENİM🌙 "Beni ne kadar bataklığa itselerde hesaplamadıkları bir şey vardı.." "Ben Ebrar Sönmez'im, Alara Saraçoğlu değilim." "Sen artık Ebrar değilsin..öldün!" Ama ben hayattaydım. Nasıl bir his...
