Bazen sadece ağlamak istersiniz, tünelin sonunda bir ışık yoktur ve ne yapacağınızı bilemezsiniz. Olduğunuz yere oturup sadece ağlamak, başka hiçbir şey yapmamak. Bir sorun olduğunda size destek olacak birine, arka çıkacak birine, ağladığınızda kafanızı yaslayacak bir omuza ihtiyaç duyarsınız. Birinin sizi duymasını umutsuzca beklerken bağıra bağıra ağlamak...
Ben bunu bile yapamazdım, bağıramazdım, sesim çıkmazdı, sadece göz yaşlarım akardı bazen. Sesimi duymalarının imkanı yoktu. Kimse duymamıştı şimdiye kadar, duyamamıştı. Ne ironi ama daha ben bile kendi sesimi duyamamıştım. Hatta ben şimdiye kadar hiçbir şey duymamıştım. Ne çok isterdim senin hararetle söylediğin o şarkıları, o melodiyi duymak. Genelde sözleri romantik, hüzünlü şeyler söylerdin. Söylediğin şeyler sakin ve naifmiş gibi görünüyordu çünkü sen ne zaman eline gitarını alıp şarkı söylesen insanlar etrafına toplanıp bir şahesere bakar gibi bakardı.
20.01.2021
Kesinlikle atmayı düşündüğüm tarih değildi fakat bir süre offline'ım ve hiçbir kitaba bölüm yazamayacağım. Bunu da yazmışken atayım dedim. Umarım severek okursunuz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deaf Girl Can Not Hear Song | Park Jeongwoo ( ASKIDA)
FanfictionBir kez de olsa duymak isterdim sesini. Türkiye'deki ilk Park Jeongwoo kurgusu