Hamletten Doğuşun Gölgesine

Doğuş: Aşk güzel şey...
Olsun!

Gölge: Hayat, beni böyle kendine bıraktın ...

Doğuş: Yaktığın yerin acısı gidişinde saklı.
Zamanı durdursam hep yazsak...

Gölge: Bir gün bile özgür değil, zamana bağlı.
Bir saatin akrebi ve yengeci esir almış hayatı...

Doğuş: Renginde gizliyorum hayatımın aşkını.
Adına da Gökkuşağı yakıştırdım kimseler bilmesin diye.

Gölge: İçimden içmek geliyor, yazmaktan ziyade.
İçerken sözlerimi de içsem.Sussam, kaybolsam.

Doğuş: Kaybolduğun yer kan kırmızı rengini alsa...

Gölge: Her kayboluş, acı bitmiş aslında.Ölmek mi daha iyi yoksa bile bile kaybolmak mı?
Bu kan kırmızı odada kim bilir ...

Doğuş: Yalnızlığıma akıttığın kan renginde günleri yaşıyorken,
Elinden ölümü tatmak da güzeldi....

Gölge: Gülerim buna!
Bu gördüğümse koca bir yalan.
En az güzel bulduğun ölüm kadar yalan...

Doğuş: Yalanlarımdan geçiyorum, gerçeklere; "Seviyorum Seni Ben" diye haykırıyorum,
Sen beni dinlemesen de.

Gölge: Kalbin bozgun yeri, Kalbimse bir yığın kum tanesi,
Ve haykırışlarını savuruyor rüzgar.
Başka dağlarda vuruyor sesin ...

Doğuş: Dağlardan dağılan, duyulmayacak kadar uzaklara giden sesim değil, aslında öylece kalışımın sessizliği!

Gölge: Ne kadar çok konuşursan o kadar az duyarım seni. Ne kadar susarsan o kadar da anlarım...
Sessizliğin bir musikidir bana.

Doğuş: Susmalarıma anlam yüklemende gizli beni nasıl içten sevdiğin... Nasıl yasamak istediğin...
Ya ben, etrafımda nefrete bakan gözlerin arasında sıyrılmaya çalışırken seviyorum demek hakkım değil mi?

Gölge: Ben hayatta en çok yaşamaya hazırdım seninle.Sevdaya dair anlatacak gerçeklerimiz olmadı bizim.
Bildiğim tek gerçek Hiçliğindi.Oysa derdim tasam hep yapabilmekti seni ...

Doğuş: Sevginin nefrete büründüğü bir an yaşanır ve perde son kez kapanır...
Elimde kırık bir çerçeve içersinde gülümseyen sen kalırken, gelişin ile gidişinde yaşarım hayatımı.
Hazırlıksız yakalandım!

Gölge: Resimlerde yalan gülen insanlar, ne kadar da hayatın ta kendisisiniz.
Hayat gibi ucuz ve öylesine sahte...
Sevgim yetmiyor çerçevelere,kırıyor camlarının hepsini
Bu öyle bir sevda ki sonunda nefret doğuyor!

Doğuş: Tahammül edemeyeceğin kadar çok seviyorum seni aslında ve sen bunun farkında bile değilken, acımalı mıyım kendime yada uzatmalı mıyım bilmiyorum ama acınacak halde olduğumu düşünüyorum.

Gölge: Belli ki çok önemseniyor ne dediklerim. Belli ki ben bir Hiç değilim. Senin o müthiş aşkının adı;
Bak bunlar benim ellerim! Bunlarsa gözlerim! Kalbimi hiç sorma, onu başkasında bıraktım ...

Doğuş: Burası sahne. Bu bir oyun.
Bu Doğuşun Gölgesi!

Gölge: Ve toplu bir katliam yaşanıyor içlerinde Yıllar boyu unutulacak ...

Doğuş: Gölgeme teşekkürler, yıllardır gölgesizim!