" Ben Alexandra Solaris Winkler! Ben annesini daha çocukken kaybeden, bir erkek gibi büyüyen, içinde hâlâ küçük bir çocuk olan kızım. Ben Blossom Krallığının Leydisi iken aynı zamanda bir Bronte askeriyim. Ben yıllar önce vaat edilen o kişiyim. Ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“Hiçbir insana rastlamadım ki, ondan öğrenilecek bir şey olmasın.” A. Vigny
Sahaya geldiğim her zamanki gibi yine etrafı topluyordum. Hayır neden ben?! Ben de öğretebilirim çoğu şeyi. Ama yoook temizlik yapmam daha iyi olurmuş. Kıskanıyorum demiyorda! Vallahi bıktım bu durumdan ya. Burada ders mi alıyorlar piknik mi yapıyorlar belli değil. Her yer çöp! Köşede ki su şişesini de alınca burası bitmişti. Yorgunluktan yere yattım. Güneş tam tepede olduğundan gözlerimi kapatmak zorunda kalmıştım. Tanrım! Resmen sabahtan beri temizlik yapıyordum. Babamın bunu bana ceza niyetine verdiğine eminim. Geçen gün ki olayı öğrendi çünkü. Kraliçeyi kurtardığım için benimle gurur duyması gerekirken kendimi tehlikeye attığım için ufak bir azar işitmiştim. Cidden babamı bazen hiç anlamıyorum. Önümde bir karartı belirince gözlerimi açtım ve karşımda tanımadığım sarı saçlı, yeşil gözlü birisi vardı. Hızla yattığım yerden kalkınca güldü.
" Neden gülüyorsun?"
" Neden gülmeyeyim?"
Verdiği cevap sinirimi bozarken belli etmemeye çalıştım.
" Buraya neden girdiğini öğrenebilir miyim? "
" Albert amca seni ana sahaya çağırıyorda ondan geldim."
" Tamam, geliyorum. "
Diyerek hızla ana sahaya girdim. İçeri girdiğimde tüm bakışlar bana dönmüştü. Ya ne bakıyorsunuz?! Hiç mi kız görmediniz. Böyle bakmalarına sinir oluyorum vallahi. Abimin yanına olan babama biraz daha yaklaşarak
" Beni çağırmışsın baba?"
"Heh, sen de geldiğine göre tamamız."
Abime neler oluyor anlamında kafamı salladığımda bilmiyorum işareti yaptı. Oturduğu yerden kalkan babamla tüm dikkatimi ona verdim.
" Evet, gençler. Size uzun zamandır eğitim veriyorum. Bir çok şeyi öğrendiniz. Şimdi sizden istediğim her birinizin tek tek kızım Alexandra ile yakın dövüş yapmasını istiyorum."
Ne?! Burada yaklaşık 10 kişi var ve ben sabahtan beri etrafı temizlediğim için yorgunum! Off baba ya bu şimdi yapılacak işmiydi. Abim ;
" Baba, Alexandra ile yapmalarını istemiyorum. Benle yapsınlar."
" Neden Alex? Sen zaten onların öğretmenisin. Senin tüm zayıflıklarını ezberlemiş olmaları gerekir. Yeni bir rakip yeni bilgiler demektir. "
Abim tekrar yerine geçerken bu sefer bi çocuk söz aldı.
" Ama efendim bir kız ile karşı karşıya gelmemiz ne kadar doğru?"
Babam " Ne yani kızımdan mı korkuyorsunuz? Merak etmeyin Alexandra sizi sakat bırakmaz."
