Ότι ονειρευόμουν 2...

Part 22

Pov Κωνσταντίνας
Μέσα στον ύπνο μου νιώθω έντονους πόνους χαμηλά στην κοιλιά και αυτόματα την πιάνω. Ανοίγω τα μάτια μου και δίπλα μου δεν βλέπω κανέναν σιγά σιγά υποχωρεί ο πόνος αλλά συνεχίζω να νιώθω μια ενόχληση και σηκώνομαι από το κρεβάτι. Παίρνω βαθιες ανάσες και πάω προς το μπάνιο βγάζω τα ρούχα μου και μπαίνω κάτω από το καυτό νερό κάτι το οποίο με χαλαρώνει . Μόλις τελειώνω το μπάνιο τυλίγομαι με μια πετσέτα και πάω στην ντουλάπα φοράω Αυτά ⬇️

και μόλις πάω να βγω από το δωμάτιο νιώθω ξανά αυτόν τον πόνο στην κοιλιά μου . Σταματάω και στηρίζομαι στον τοίχο Ο πόνος όμως δεν υποχωρεί καθόλου. Δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου χωρίς την θέληση μου . Ο φόβος με έχει καταβάλλει φοβάμαι μήπως πάθει τίποτα το μωρό. Πάω με δυσκολία στο κρεβάτι και πιάνω το κινητό στα χέρια μου. Καλώ τον αριθμό του Ορέστη χτυπάει αλλά δεν το σηκώνει. Παίρνω ξανά και ξανά αλλά καμία απάντηση. Αχχ ρε Ορέστη που εισια τώρα που σε χρειάζομαι. Παίρνω την Βαλερια και το έχει κλειστό. Ο πόνος δεν έχει υποχωρήσει ακόμα . Δεν γίνεται να χάνω το μωρό μου δεν γίνεται. Παίρνω ξανά το κινητό στα χέρια μου και καλω τον αριθμό της Ευαγγελίας. Χτυπάει αρκετές φορές και μετά το σηκώνει.
Αρχή κλήσης....
Ε - Ελα κορίτσι μου . Καλημέρα .
Μου λέει αλλά από τον πόνο δεν μπορώ να βγάλω κουβέντα.
Ε - Κωνσταντίνα με ακούς??
Μου ξανά λέει κάπως ανήσυχα και παίρνω μια βαθιά ανάσα.
Κ - Ευαγγελία πονάω.
Της λέω αδύναμα .
Ε - Που πονάς?? τι εννοείς πονάς??
Αρχίζει να φωνάζει αγχωμένη .
Ε - Ο Ορέστης που είναι?Κωνσταντίνα πες μου μην με φοβίζεις.
Κ - Δεν ξέρω τον παίρνω τηλέφωνο και δεν το σηκώνει. Σε παρακαλω πάρε τον γιατρό δεν είμαι καλά .
Της λέω μέσα στα κλάματα και την ακούω να αναστενάζει.
Ε - Ειμαι 20 λεπτά από το σπίτι σας έρχομαι από εκεί. Και θα πάρω τον γιατρό από τον δρόμο. Εσύ ηρέμησε.
Κ -Ευαγγελία το μωρό μου... Κάτι γίνεται.
Ε - Σςςςς ηρέμησε τίποτα δεν είναι. Κάνε υπομονή και έρχομαι.
Το κλείνω ξαπλώνω στο κρεβατι και πιάνω την κοιλιά μου κλείνοντας τα μάτια μου . Σίγουρα Κάτι δεν πάει καλά το νιώθω. Ο μπέμπης κάθε πρωί έκανε πάρτι εκεί μέσα και σήμερα τίποτα το μόνο που νιώθω είναι ο πόνος. Ακούω το κουδούνι να χτυπάει αλλά δεν έχω την δύναμη να σηκωθώ. Ξέρω ότι είναι η Ευαγγελία και της στέλνω μήνυμα να μπει από την πίσω πόρτα που σίγουρη Ο Ορέστης θα την έχει ξεχάσει όπως κάθε πρωί ξεκλειδωτη. Μετά από λίγο την βλέπω να μπαίνει με την στολή της δουλειά αναστατωμένη στο δωμάτιο και με πλησιάζει.
Ε - Πονάς ακόμα?
Μου λέει και καθεται στην άκρη του κρεβατιού.
Κ - Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Φοβάμαι.
Της λέω και προσπαθώ να κρατήσω τα δάκρυα μου . Χτυπάει το κινητό της και βγαίνει έξω να μιλήσει. Προσπαθώ να καταλάβω τι λέει αλλά μου είναι δύσκολο. Μετά από λίγο μπαίνει μέσα και έρχεται κοντά μου .
Ε - Πήρα τηλέφωνο τον Άρη και έρθει από εδώ να μας βοηθήσει να πάμε στην κλινική. Ο γιατρός σου μας περιμένει εκεί. Ο Ορέστης από την άλλη πήρα στην εταιρία και είπε η Μαρία ότι έχει ένα συνέδριο από τις 9 .
Μου λέει και θυμάμαι ότι μου το είπε χθες που κοιμόμουν. Αχχ ρε Ορέστη. Νιώθω ένα δυνατό σφίξιμο στην κοιλιά και βγάζω μια κραυγή η Ευαγγελία με κοιτάει τρομοκρατημένη και μου πιάνει το χέρι.
Ε - Κωνσταντίνα πάρε βαθιές ανάσες σας παρακαλώ.
Μου λέει και κείνης την ώρα ακούμε κουδούνι η Ευαγγελία τρέχει και μέσα σε δευτερόλεπτα ανεβαίνει με τον Άρη πάνω.
Α - Κωνσταντίνα μου ο γιατρός μας περιμένει πρέπει να πάμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα...
Μου λέει αγχωμένα και πάει πάνω κάτω στο δωμάτιο.
Ε - Ελα Άρη να την βοηθήσουμε να σηκωθεί.
Λέει η Ευαγγελία και έρχονται κοντά μου βοηθώντας με να σηκωθώ. Τα πόδια μου δεν τα νιώθω και δεν μπορώ να σηκωθώ ούτε από το κρεβάτι.
Κ - Δεν μπορώ να σηκωθώ.
Τους λέω και κοιταζονται μεταξύ τους .
Α - Θα σε πάρω εγώ αγκαλιά έλα.
Μου λέει και με λίγη δυσκολία με σηκώνει στην αγκαλιά του σε στιλ νύφης και κατεβαίνει με προσοχή τα σκαλιά βγαίνουμε από το σπίτι με βάζει στα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου και η Ευαγγελία κάθεται μαζί μου ξεκινάει το αυτοκίνητο και στο δρόμο τρέχει σαν τρελός. Πλέον οι κραυγές μου βγαίνουν ανεξέλεγκτα και ο πόνος δυναμώνει.
Ε - Άρη πήγαινε πιο γρήγορα σε παρακαλώ.
Του λέω η Ευαγγελία αγχωμένη και ο Άρης πατάει συνεχώς κόρνα και κάνει προσπεραση αλλα αυτοκίνητα. Ο πόνος είναι τόσο δυνατός που δεν μπορώ να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά.
Ε - Κωνσταντίνα μου άνοιξε τα μάτια μου κοίτα εμένα σε παρακαλώ.
Κ - Δεν μπορώ πονάω.
Της λέω εντελώς αδύναμα και μετά από αυτό όλα μαύρα....