Hayali Muson

Umudunu yitirme kaybolmadan sonunu görene kadar devam.

Bir yola adım atıyor, tek düşünce olacak hayaller ve işte başlıyor hayat ile mücadale.
İlk adımı güzel bir cesaret ile atıyorsun,güzel bir heves ,güzel bir heyecan ilerlemeye devam ediyorsun yol gittikçe içinde daha büyük bir umut bilemece gibi.Yol devam ediyor engeller var ama o ilk engeli görmeyene kadar için kıpır,kıpır kaybolmaya son adımlar.
Sonbahar misâli izlersin ağaçları yemyeşil yaprakların zaman geçtikte sararması, bizde böyleyiz aslında bir engel bir darbe gibi geliyor şu hayatta küçük bir solgunluk ve devam ediyoruz o yola bir engel daha,bir solgunluk daha, geliyor yıllar geçtikçe. Ve o solgunluk büyük bir düşüş yaratıyor büyük bir hüzün gibi. Yine izlemeye başlarsın o sapsarı ağaçları yeniden yapraklar düşmeye başlıyor izliyorsun,izledikçe anlamaya başlıyorsun ve yeniden bir heves yüreğini kaplıyor...
İnsan dertli olur bazen kaldırımın üzerinde ıssız bir sokakta yürümeye başlar gider,gider,gider dönüp geriye bakar sonra tekrar adım atacakken bir anda aklına çok acil bir işi varsa ya da hayatta en çok gerçekleştirmek istediği bir hayal vardır ya birden sevinçten ne yapacağını bilememe hissi ne kadar mükemmel bir histir o sonra koşmak ister ama ıssız bir yolda değil koşmaya başlar koştukça koşar nereye giderse gitsin bu yol nereye varacaksa varsın bu yol yine gider ama ıssız bir yoldan kurtulup gider o büyük bir çoşkuyla koşmaya devam ediyor,gökyüzünün o masmavi görünümü baktıkça hayat verir gibi koştukça içine çektiğin bir hüzün veriyordu ve dedi ki okudukça içini açan bir şiir gibiydi...

Göz kaptırdığım ama anlayamadığım;
_________________________________________
Ağlayarak göz açtığımız şu dünyada ne kadar çok şeye de üzülüp, göz yaşı döken gülüşler var değilmi.korkupta gizlice ağladıklar,görüpte söylemedikler,bilipte anlatamadıklar var değilmi. Korkupta onu sessizce yaşar, gülüpte sessizce titrer, unutupta kendince inler, sadece bir köşede günlerin acısını kendince dinler. sanada değilmiydi haykırarak gülmek, bana da değilmiydi hüzün görüpte gülmek. Ne kadar da boş şeylere üzülmüş günler. Ağlayarak göz açan gözler yaradana el açıpta kavuşmak diler, yaradana el açıpta sessizce bir köşede ölümü gözler.
Alınan küçük bir habere yeniden gülmeyi diler,
Yaradana el açıpta hasetten kurtulmayı diler..
Kim diler,kim diler fani dünya: Dileyeni kim neyler yaradandan öte...