Dalgalan Karadeniz

⚓Tuzak⚓

MultiMedya : Ateş

Bölüm Şarkısı : Şebnem Ferah - Deli Kızım Uyan

⚓

38.Bölüm : Tuzak

" Başımıza daha ne gelebilir.."

Yazardan..

Ardı ardına patlayan silahlar, kırılan araba, dükkan camları, korkuyla atılan çığlıklar, küfürler..

Kıyamet dedikleri buydu herhalde..
Herkesin gözü, kendinden başka herkesi görüyordu.

Herkes sevdiklerini kurtarmanın, onları korumanın telaşındaydı..

Karşı taraf kurşun yağıyordu adeta üzerlerine. Kim kimi, nasıl koruyacak şaşırmıştı.

Nazlı ambulanstaydı, ambulansın kırılan  camları genç kızın yüzüne düşüyordu. Kesiliyordu güzel yüzü..

Ateş hem feryad figan bağırıyor, hem küfrediyordu.

" Bahar! Bahar yardım et! " dedi Ateş titreyen sesi ile bağırarak. Hem sevdiğine hem bebeğine bir şey olacak diye ödü kopuyordu genç adamın.

Bahar ise hem bir doktor edasıyla sakin kalmaya çalışıyordu, hem de bir kardeş edasıyla hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

Biranda saklandığı yerden fırlayarak ambulansa doğru koşmaya başlamıştı Bahar. Durup bekleyemezdi bu curcunanın son ermesini.

" Bahar! " dedi Yavuz ardından bağırarak. Önüne geçmeye çalıştı, durduramadı..

Bahar'a en yakın yerde Eylem vardı. Ve kurşunların tam da o yöne doğru hedef aldığını farkettiğinde hiç tereddüt etmeden Bahar'ı yanına çekmeye çalıştı.
Ama geç kalmıştı. İki kadın birbirine sarılmış halde meydan yerde kaldığında, Bahar'dan acı bir çığlık yükseldi. Hemen ardından Eylem yere yığıldı, Bahar da onunla birlikte düştü.. Yavuz ve Fethi aynı anda acıyla bağırdılar. Ve koşmaya başladılar sevdikleri kadınlara doğru.
İkiside iliklerine kadar korku ve çaresizlikle doluydular.

Siper kimdi, hedef kimdi belli değildi.. Yer mahşer yeriydi sanki.. Kimse hayatında boyunca bu kadar çaresiz kalmamıştı.

Ambulans şoförü ve görevlileri ölmüşlerdi.. Ambulans delik deşikti. Nazlı hala baygın yatıyordu, hala kanaması vardı. Eylem vurulmuştu.

" E-eyleemm! " dedi Fethi sevdiği kadının ismini haykırarak.

Su, Eylem'in vuruldığunu duyduğunda tutamamıştı kendini. Fırlamıştı saklandığı yerden. Kardeşi orada canıyla cebelleşirken yanında olmak istemişti. Ve içinden 'belki de bu onu son görüşüm' demişti.. Karşıya geçmesine tam bir adım kala omuzun üzerini delip geçmişti kurşun.

Su acıyla yere düştüğünde bu kez sevdiği kadının adını haykıran Feyzullah'tı.

Tam da mektupta dediği gibi Akın'ın.. Önce kuzenin, sonra maviş kankan, sıra kimdeydi.. Hiç bahar göremeyen, çekik gözlü Japon Doktor Bahar'da mı?

Sanki hepsi kurmalı bir robotun içindeydi. Her şey öylesine planlıydı ki..
Öyle tıkırında işliyordu ki Akın'ın planı, evrenle iş birliği yapmış gibi.