Acımasız (+18)

A | 29. Bölüm: Yara.

29. Bölüm: Yara.

❄️

Göğsümde hissettiğim yanmayla yutkunarak gözlerimi araladığımda yatağımdaydım. Çok susamıştım. Komidindeki bardağa bir göz atıp ayağa kalktım. Dünkü olanlardan sonra başımın ağrıdığını ve Edim'leri dinlerken uyuya kaldığımı hatırlıyordum.

Üzerimdeki pijamalara bakıp kaşlarımı çattığımda aynadaki makyajsız halim bana göz kırpmıştı. Beni yatağıma kadar kim getirmişti? Asıl soru, makyajımı bile silen kişi kimdi?

Derin bir nefes alıp boş bardağımla birlikte mutfağa geçtim. Sema evde yoktu anlaşılan. Kesin dün olanlardan sonra Barlas onu yalnız bırakmamıştı. Telefonumdaki aramalara bir göz atıp elimi yüzümü yıkadıktan sonra kendime sandviç yaptım. Ara ara Ahu ve Barlas'la mesajlaşmış onları iyi olduğuma ikna etmiştim.

Sandviçimi yiyip üzerimi giyindikten sonra Uraz'ı aradım. Uyandığımdan beri aklımda olan tek şey vardı. O da üzerimi Edim'in değiştirip değiştirmediğiydi. Ne cüretle yapardı? Dünkü olay olamasaydı onunla belki de hiç konuşmayacaktım,  neden böyle bir şey yapmıştı?

"Aymira?" Düşüncelerimden sıyrılıp, "Merhaba, Uraz." dedim sakince. "Müsait misin?"

"Müsaitim, bir şey mi oldu?" Hafif bir makyaj yapmaya başlarken, "Hayır." dedim. "Dünden sonra iyi misin, diye sorayım dedim." Boğazını temizledi. "Aa iyiyiz iyiyiz, bir problem yok. Asıl sen nasılsın?" Bir anda değişen sesiyle Edim'in orada olduğunu anlayıp göz devirdim. Fakat ona sadece Edim'i soracak cesaretim olmadığından böyle söylemesi iyi olmuştu.

"İyiyim, bir saat sonra şirketin bir davası var ona hazırlanıyorum." Rujumu da sürüp ayağa kalktım. "Davadan sonra buluşalım mı? Konuşuruz." Onunla hemen konuşmak ve ben kısmi olarak ortadan kaybolduğumda olanları dinlemek istiyordum. "Olur, bana mesaj atarsın." Dosyaları elime alıp odadan çıktım.

"Tamam, görüşürüz." Telefonu kapatıp iç çektim. Dün hem korkmuş hem de endişelenmiştim. Edim'e bir şey olma düşüncesi bile bana tüm olanları unutturmuştu. Biliyorum, Cesur kadar uzun süre bir şeyler saklamamıştı benden ama sonuçta yapmıştı. Ve ben onu nasıl affedecektim, bilmiyorum.

Evden çıkıp adliyeye gelmemle Barlas'ın araması bir oldu. Aramayı sonlandırıp beni beklediği koridora girdim. Geldiğimi görür görmez gülümseyerek biraz da merakla yanıma geldi. "Nasılsın? Bir problem yok değil mi?" Kafamı iki yana sallayarak gülümsedim. "Merak etme."

"Davadan sonra konuşalım o zaman, hazırsın değil mi?" Yeniden kafa sallayıp karşı şirketin avukatlarına baktım. "Hazırım, ama davadan sonra konuşabileceğimizi zannetmiyorum." Dedim sandalyeye oturarak. "Uraz'la buluşacağım, konuşacaklarımız var." Beni onaylayıp yanıma oturduktan sonra dünle alakalı konuştuk.

Edim'in olası bir tehlike beklediğini herkes zaten biliyormuş. Bu yüzden tüm gece ben farkında olmasam da Barlas bana yakın durarak Uraz da takip ederek beni koruyormuş. Edim'in böyle bir şeyi düşünmesi hoşuma gitse de ve her ne kadar onu bu konuda suçlamasam da, sonuçta onun yüzünden böyle bir şey yaşandığını biliyordum. Neyseki kimseye bir şey olmamıştı.

"Sıra bizde." Beraber duruşma salonuna girdik. Yeni bir duruşma, yeni bir rakip...

❄️