Ay Tanrıçası

AT1 Bölüm 4

Jakub'la konuşmak için sabırsızlanıyorum. Elime 556 yazdım. Uyumayı bekleyemeyeceğim çünkü sormak istediğim birçok soru var ve bunları unutmadan sormak istiyorum. Karanlığı kendime çağırıp rüzgara dönüşeceğim. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Sanırım Ay'a gitmek için havaya karışmam gerekiyor. Seri adımlarla odamın camını açtım. Evet, yapabilirim. Gözlerimi kapattım ve söyleyeceklerimi derledim. Derin bir nefes alarak '' Karanlık seni beni gizlemen için buraya çağırıyorum. '' dedim ve rüzgar olup Ay'a doğru gittiğimi hayal ettim. Gözlerimi açtığımda havada süzülüyordum. Fazlasıyla güzel giderek yükseliyordum. Şehrin görüntüsünün buradan çok güzel göründüğünü fark ettim. Bir süre sonra bulutlar aşağıyı kapattı. Atmosfer tabakasını delip geçtiğimi hissettim. Uzayda hava olmamasına rağmen ben rüzgar olarak Ay'a doğru ilerliyordum. Süzülen başka rüzgarlar da vardı. Bunu hissettim. Sonra birden hızlandım ve kendimi Jakub'un yanında buldum. 

'' Muhteşem '' dedim büyülenmiş bir şekilde. Şaşırmş bir şekilde bana bakıyordu. Bakışları bunu beklemediğini söylüyordu. 

'' Nasıl geldin ? '' 

'' Dediğin gibi karanlığı çağırdım '' dedim nefes nefese. Kalp atışlarım normale dönüyordu. 

'' İlk denemende kendini burada mı buldun yoksa başka yere de indin mi ? '' 

'' Hmm , Hayır . İnmem mi gerekiyordu ? '' dedim tek kaşımı kaldırarak. '' Hem sen dememiş miydin karanlığı çağır rüzgara dönüştüğünü düşün diye ? '' dedim bir çırpıda. 

'' Bunu yapabileceğini düşünmemiştim. Çünkü kimse bunu ilk denemesinde yapamaz. '' dedi bastırarak. Acayip. Onun oturmasını beklemeden koltuğa geçip oturdum. Birkaç saniye daha ayakta durduktan sonra yanıma gelip oturdu. 

'' Bana her şeyi anlatacaktın ? '' 

''Her şeyi  demedim küçük kız. '' 

'' Benim bir ismim var '' dedim sıkılarak . '' Ben mi sorayım sen mi anlatırsın ? '' dedim ona dönüp bağdaş kurarak. 

Dudaklarını kıvırarak '' Sen sor '' dedi. 

'' Peki - '' derin bir nefes aldım ve sormaya başladım '' - Sarı saçlılara neden dikkat etmeliyim ? '' 

'' Onlar düşmanlarımız '' dedi tırnaklarıyla oynayarak . 

'' Orasını anladım. Sarı saçlı olmalarıyla ne alakası var ?  Genetik olamaz mı ? '' 

'' Sizin okuldakiler olamaz. Onlar kurtadamlar. Ve bizim baş düşmanlarımız '' 

'' Kurtadamlarda mı gerçek yani ? '' dedim ağzım bir karış açılırken. Çocukluk hayalim. İzlediğim filmlerden etkilenip hep kurtadam olmayı isterdim. 

'' Her şey gerçek Eva . Onlar bizim evimizi harabeye çevirdiler. Türlerimizi yok ettiler. Ailelerimizi yok ettiler. Ay'ın doğu kısmı... Orası şu an harabe. Ben de orada yaşıyordum. Ailemle. Oradan , onların yaptığı işkenceden kaçıp buraya geldim. Tanrıça E-  , Burada yaşayanlardan yardım istedim. Diğer kendini kurtaranlarla birleşip intikam yemini ettik. Bu yüzden düşmanlarımız olduğunu söylüyorum Eva. Okulundakiler onlar. '' Gözleri dolmuştu. Konuşurken hiç bana bakmamıştı ama ben gözümü ondan bir saniye bile ayırmamıştım. Elleriyle oynuyordu. Yavaş yavaş Anlıyorum. Elektrik çarpmasını göze alarak uzanıp elini tuttum. 

'' Özür dilerim '' dedim elini sıkarak 

Gülerek '' Bu anı daha önce yaşamıştım. '' dedi ve elini çekti . Ben de çektim. 

'' Buna dejavu deniyor.'' dedim gülümseyerek.

'' Öyle değil ama öyle olsun '' dedi o bilindik sırıtmasıyla. Anlamamıştım ama fazla üstünde durmadım.