Bir Mazoşistin Kaleminden #WATTYS2015 -DÜZENLENİYOR-

Bir Mazoşistin Kaleminden☠

"Bakın Deniz Hanım bu halledebileceğimiz bir sor-"

"Hayır"dedim "Hayır!" Bu sefer daha yüksek sesle bağırmıştım,ama haketmişti. Gerçekten haketmişti. Psikolog falan istemediğimi anlatmıştım herkese.... Bu arada ben Deniz,şu mazoşist dediğiniz insanlar topluluğundan.

Ben buydum işte, bağırırdım çağırırdım ve en önemlisi kendime zarar verirdim ama bundan zevk duyardım. Evet, siz nasıl dersiniz ... Immm PSİKOPAT. Evet evet aslında tam olarak bir psikopatım ama herkesin nedenleri vardır değil mi?

Ben bundan zevk alıyorsam bana nasıl karışabilirler anlamıyorum.

Acıyı çok küçük yaşta çektim ben ve artık hissedemiyorum. En iyisi size baştan hayat hikayemi anlatmak.....

11-12 yaşlarındayken kardeşim öldü ve sonrada tek dostum dediğim insan, aslında çok arkadaşım vardı ve çok sevilirdim ama güvendiğim tek kişi vardı ve oda ölmüştü. İkisinin ölümünede dayanamamıştım ve büyük psikolojik sorunlar geçiriyordum, az önce sevilirdim demiştim ya bence orayı baştan alalım çünkü biri bile beni aramadı herneyse, ailem beni görmek istemedi.Hep terapilerdeydim ama yanlızken bir terapi beni nasıl iyileştirebilirdi ki? Düşünsenize yanlızsınız ....İnsan nasıl atlatabilirki bu hastalığı! Sonra yavaş yavaş bileklerimi kesmeye başladım ve şimdide şuan ki halimdeyim aslında yüzümü görseniz benden soğuyacağınıza eminim.

Hayattaki herkesten nefret ettim, insanları sevmek için bir neden varmıydı ki? Sonunda hepimiz odamıza girdiğimizde yanlız oluyorduk ya da biz düşüncelerimizle yanlız oluyorduk.

İnsanlar yanlızlığa mahkumdu.

Yanımda ailem olsa böyle olmazdım,annemin saçının teli için tüm dünyanın yakabilirdim ama o bensiz olmayı tercih etmişti, kendi canından kandından olan birinden uzak durmayı tercih etmişti.Bazen mutluluk bu kadar basit olabilirdi işte,onun birkez yüzünü görsem dünyanın en mutlu insanı olabilirdim ama ben yanlızlığa mahkumdum....

Hani aynı yıldızın altında kitabında Gus'un dediği vardı ya;
~Acının olayı bu... Acı hissedilmeyi talep eder ama bende hissedilmiyordu bile, çok mu duygusuz ve ruhsuzdum ne? "Lütfen bırakın öleyim" diye yalvardığımı hatırlıyordum, o pis insanlara,Hepsi hayatın güzelliklerini görüyordu ben ise en kötü taraflarını...

ve siz;

~lütfen beni anlıyormuşsunuz gibi davranmayı kesin çünkü anlayamazsınız.

Ama öyle bir zaman gelicekki hepimiz öleceğiz.. yoksa ölümden mi korkuyorsunuz? Ah ben her gün ölmek için dua ediyorum..... Yani kısaca hayatım sonu gelmeyen bir ameliyat gibi hep oradayım çıkamıyorum ve bayıltılmışım...En önemlisi HİSSETMİYORUM.... Çünkü eğer hissedersem hissettiğim tek şey acı oluyor ve inanın bana bu hiç hoş değil. Bu yüzden yanlızım çünkü yanlızlık bazen HERŞEYİN çözümü olabilir.

Düzenlenmiştir.☠