Ο Ραφαέλ βλεφάρισε ενοχλημένος από της κουβέντες που έφτασαν στα αυτιά του, δε βρίσκονταν μέσα στο δάσος αλλά σε ένα δωμάτιο. Δεν είχε ιδέα πως είχε βρεθεί σε αυτό το μέρος, μα υποψιάστηκε πως ο Ντάεγκ είχε φροντίσει για αυτό. Τώρα άκουσε τη φωνή του, μιλούσε με κάποια γυναίκα. Η διάθεση που επικρατούσε ανάμεσά τους ήταν δυσάρεστη, παρ' όλου που κανείς από τους δυο δεν ύψωνε τη φωνή τους καταλάβαινε τον θυμό στα λόγια τους. Οι δυο συνομιλητές βρίσκονταν στο διπλανό δωμάτιο, ο Ραφαέλ μπορούσε να δει τον Ντάεγκ, ήταν καθισμένος σε μια καρέκλα στο βάθος του δωματίου. Στα χέρια του κρατούσε το φυλαχτό του Ραφαέλ και μηχανικά το στριφογυρνούσε μέσα στην παλάμη του.
«Έπρεπε να είσαι μαζί του, γιατί τον εγκατέλειψες;» είπε η γυναίκα.
«Δεν μπορώ να είμαι συνέχεια από πίσω του. Εξάλλου του είπα να με περιμένει, αλλά αυτός δεν το έκανε. Δε φταίω εγώ για την ανοησία του».
«Ναι, ε; Οφείλεις να είσαι μαζί του, πιο σημαντικό είναι να 'σαι κοντά τους και όχι, να τρέχεις ψάχνοντας ανοησίες!»
«Άφησε εμένα να κρίνο τι είναι σημαντικό. Εξάλλου είναι ζωντανός».
«Λίγα εκατοστά βαθύτερα να έμπαινε το σπαθί και τότε θα ήταν νεκρός! Αμέλησες τα καθήκοντά σου απέναντι στους Νάρντουεν!»
«Όχου! Είναι ζωντανός και αυτό έχει σημασία!»
«Πάλι χάνεις τον δρόμο σου! Μη νομίζεις πως είσαι ελεύθερος να κάνεις ότι θέλεις, είσαι υποχρεωμένος να προστατεύεις τους Νάρντουεν. Αυτός είναι ο όρκους που πύρες και για αυτό συνεχίζεις να είσαι εδώ!»
«Μη μου λες πράγματα που είδη ξέρω».
«Μου φαίνεται έχεις ξεχάσει τι έχεις κάνει σε αυτό εδώ το μέρος».
«Δεν είναι ανάγκη μου υπενθυμίζεις πράγματα που έγιναν στον παρελθόν!» είπε ο Ντάεγκ υψώνοντας τη φωνή του αγριεμένος. «Αν αρχίσουμε να μετράμε όσα έγιναν, στο τέλος θα θελήσω να σε κομματιάσω!» είπε και έσφιξε με δύναμη το φυλαχτό στο χέρι του.
«Αν ήταν στο χέρι μου θα σε είχε ξεφορτωθεί τη στιγμή που τους πρόδωσες το είδος σου».
«Κουραστικά να ακούω την γκίνια σου», είπε με πιο ήπιο τόνο και συνέχισε: «Να σου υπενθυμίσω πως μετά τον θάνατο του Λαέρτη εγώ ήμουν αυτός που στάθηκα δίπλα στον Αλέξανδρο. Επέστεψα ξανά δίπλα στους Νάρντουεν για να τον βοηθήσω. Από την πρώτη στιγμή εγώ ήμουν αυτός που προστάτεψε τον Ραφαέλ, οπότε μη μου λες πως χαλάρωσα. Εσύ, δεν έκανες τίποτα, εγώ τα έκανα όλα! Εγώ, τον πήγα στην Φεγγαρόπετρα, φρόντισα για την ασφάλεια του από την πρώτη στιγμή, ενώ εσύ τι έκανες; Καθόσουν στη ζεστή σου φωλίτσα και έδινες διαταγές μέσα από άλλου!»
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Οι Άρχοντες των Ανέμων: Ο δωδέκατος Νάρντουεν
Фэнтези«Δράκοι... Τρομερές ιστορίες έχουν γραφτεί για αυτά τα μεγαλόσωμα θηρία, κόκκινα βαμμένες από αίμα ανθρώπων. Ολόκληρα βασιλεία καταστράφηκαν και κάηκαν συθέμελα μέσα σε μια νύχτα. »Δράκοι... Χρόνια έχει κανείς να δει κατάματα έναν, ο φόβος των κατο...
