Ένας απαγορευμένος αλλά και τόσο δυνατός έρωτας. Σκοτάδι με φως. Κακό με καλό. Θα καταφέρει η σκοτεινή μαγεία να κυριαρχίσει τον μαγικό κόσμο; Θα την προστατέψει απο το κακό; Ένα βιβλίο εμπνευσμένο απο τον μαγικό κόσμο του Harry Potter με πρωταγωνισ...
Η πιο όμορφη εποχή και αγαπημένη μέρα του κόσμου είναι εδώ. Τα Χριστούγεννα στην χώρα των μαγκλς είναι υπέροχη. Ο κόσμος ενεργοποιεί τα λαμπιόνια σε όλο το σπίτι χωρίς να έχει σκοπό να τα απενεργοποίηση. Τα αφήνουν όλο το βράδυ να φωτίζουν το σπίτι και την γειτονιά τους. Φτιάχνουν διάφορα φαγητά που οι μυρωδιές σε αφήνουν με την ανυπομονησία να ετοιμαστούν ώστε να τα δοκιμάσεις. Ειδικά τα γλυκίσματα. Θυμάμαι στο σπίτι με την οικογένειά μου. Περίμενα πως και πως αυτή την μέρα. Ειδικά το δώρο από τον Αϊ Βασίλη. Έχω φορέσει το κόκκινο φόρεμα που μου έκανε δώρο ο Ντράκο και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Ρίχνω ένα χαμόγελο καθώς το κόκκινο κραγιόν στα χείλη μου λάμπει μαζί με το χαμόγελο και τα μάγουλα μου κοκκινίζουν λίγο περισσότερο από το ρουζ που έχω τοποθετήσει πάνω τους. Φυσικά, αυτό συμβαίνει από την χαρά μου. Τα μαλλιά μου τα έχω αφήσει ελεύθερα με το μόνο που υπάρχει πάνω τους είναι το ίσιωμα. Κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι αυτές τις Χριστουγεννιάτικες στιγμές στο πατρικό μου. Χαρούμενη οικογένεια. Αυτό συνηθίζαμε να είμαστε πάντα τέτοιες γιορτινές μέρες.
"Μπαμπά, είναι το δώρο που ζήτησα;" μπορώ να ακούσω την παιδική μου φωνή να λέει καθώς στα χέρια μου κρατάω ένα τεράστιο κουτί τυλιγμένο με κόκκινη γιορτινή κορδέλα. Άρα μέσα να έχει το δώρο που ζήτησα από τον Αϊ Βασίλη;
"Αυτό θα το ανακαλύψεις μόνο άμα το ανοίξεις Ερμιόνη." η φωνή του πατέρα μου είναι τόσο ζωντανή. Πάντα το δώρο που ζητούσα ήταν μέσα στο κουτί. Ο Αϊ Βασίλης πάντα με έκανε χαρούμενη. Ποτέ δεν μου προκάλεσε δάκρυα. Τώρα που είμαι μεγάλη κοπέλα έμαθα το γιατί. Επειδή ο Αϊ Βασίλης ήταν ο πατέρας μου. Όπως σε όλα τα παιδιά. Και κανένας πατέρας δεν θέλει να δει το παιδί του να κλαίει. Καθώς τα σκέφτομαι όλα αυτά μπροστά στον καθρέφτη με κλειστά μάτια νιώθω δύο χέρια να ακουμπούν γύρω απο την μέση μου και στο δεξί μου αυτί μπορώ να ακούσω μια βαριά αντρική αναπνοή. Ο αναστεναγμός του Ντράκο με ανάβει. Ανοίγω τα μάτια μου και γυρίζω προς τα πίσω. Τα γαλανά του μάτια με κοιτούν ενώ χαμογελάμε ταυτόχρονα και οι δύο. Με παρατηρεί από πάνω μέχρι κάτω και δαγκώνει τα χείλη του. Τα χέρια μου ακουμπούν στον λαιμό του ενώ στη συνέχεια ακολουθεί ένα από τα πρώτα φιλία μας για απόψε.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
