My Best friend's Boyfriend is my EX

Chapter 11: What the hearts shout ...

Gabi na... nagrereview ako ng....

KRIING...

Hindi ko ineexpect na makita pa ang pangalan niya sa screen ng phone ko... he’s calling...but why?.

After ng ilang minutes tumigil din, pero ilang seconds lang nagring ulit.....

Kinakabahan ako...pero nanatiling hindi ko sinasagot...

10 missed calls na ang lumipas.. pero nakasilent na ang phone ko...
I was about to sleep....when my mom called.....

ANAK MAY GUSTONG KUMAUSAP SA IYO...

MA! PASABI TULOG NA AKO...sigaw ko kasi nasa kwarto na ako......

After 5 mins. Bumaba ako para tanungin kay mom, kung sino iyon... pero.. pababa pa lang ako naririnig ko na kausap pa ni mama...

Nakinig lang ako...

Sige iho, pakisabi kay Mae pagaling siya and pasensya na nakatulog na anak ko...
Sige ingat kayo iho, sabihin ko na lang sa Alyza iyan....

Binaba na ni mama yung phone......

Ma? Who’s that? Kahit alam ko na

Ah gising pa pala anak, si Hanz iyon... (My mom knows he is my ex, but my mom do not know what happened between the three of us)

Ma bakit daw? tanong

Ahm..anak si Mae, yung bestfriend mo nasa hospital daw...

PO?? BAKIT MA??

Hindi ko alam, sa may hospital malapit sa bayan, naconfine siya basta ang sinabi lang niya hindi pa siya gumigising........

MA, uhm---

Yes anak, go, but mag-ingat ka and pakikamusta ako kay bessie.. (mom ni mae)

Opo ma, thank you so much..mwah*

Wala na akong time para magpalit, kumuha na lang ako ng jacket, knowing na gabi na at malamig ang hangin... ...

After 10 mins..

**HOSPITAL**

Excuse me ma’am anong room po ni Chyrmae Joie de Guzman?

Ah miss room 301, third floor...

Thank you po...

Nag-elevator na ako paakyat at hinanap ang room niya...

**ROOM 301**

Nakabukas konti yung pinto, nakita ko si Mae may nakaconnect sa kanyang IV fluid at oxygen...

Napaluha na lang ako, namiss ko kasi siya ng sobra pero mas lalo akong naiyak noong nakita ko ang lalaking nakaupo sa tabi niya, si HAnz

Ahm, miss bisita po ba kayo ng pasyente...? tanong ng nurse..

Dahil doon napatingin sa akin si Hanz, nagtama man ang mata namin agad ko ding iniwas..

Ahm opo..sagot ko sa nurse

Ah pasok po kayo, ichecheck ko lang po ang blood pressure, temperature at pulse rate ng pasyente..sabi ng nurse

 

Dane, ikaw muna bahala and

-          I’m sorry..

Halos pabulong na lang niya sinabi ang huling linya pero rinig ko pa rin.. dahil doon ilang minutes din akong nanatiling nakatayo...

Namulat na lang ako ng narinig kong nagkakagulo sa nurse station... ang lakas... siguro may nangyari sa isang pasyenete, masyado ng maingay kaya pumasok na ako at sinara ang pinto...

Nag-uunahan na lang tumulo ang mga luha sa mata ko ng napatingin ako kay Mae...

Mae... pabulong kong sabi..

I’m sorry bakit ba tayo nagkakaganito? Mae bakit pa tayo umabot sa ganito, Mae I miss you..so much... I’m sorry Mae, magiging okay na tayo gumising ka lang..please...

Mae... *hik*

Patuloy lang ako sa pag-iyak habang hawak ko ang kamay niya....

Lord make her awake please, I’m sorry..bulong ko...

 

Mukhang dininig ni God and panalangin ko...

Hawak-hawak ko ang kamay ni Mae ng maramdaman ko ang konting paggalaw niya...

MAE!!!

Thank you Lord,as  I promise we are okay.

Pinindot ko na ang buzzer... brzzzzt (buzzer iyan haha)

NURSE!! Mae is awake, she is awake...

D-Dane!!,...
Sshh!! Mae don’t talk have a rest!! Saka na tayo mag-usap kapag okay ka na...

Dumating na ang mga nurse kaya lumabas muna ako at tinawagan sina tita...ipinaalam ko na gising na si Mae, kaya dali-dali silang pumunta dito, actually kakauwi lang nila kanina para makapag-ayos sa mga naiwan nila...

D-Dane.......

Hanz.. pagharap ko..

Can we talk? Tanong niya

Maybe this is the right time, ayoko na rin pang maulit itong nangyari, and tama na rin ang pagtakas s nakaraan, kailangan ko na sigurong harapin ang katotohanan para makapagsimula ulit,,, sa 3 months na nakaraan, niloloko ko lang ang sarili ko na okay ako, kasi buong 3 buwan hindi ako ito, nagbago ako, pinaikot ko lang kay Hanz ang buhay ko..oras na siguro para iwan ang nakaraan ko...